神女赋
作者:朱翌 朝代:宋朝诗人
- 神女赋原文:
- 草枯鹰眼疾,雪尽马蹄轻
细看来,不是杨花,点点是离人泪
闺中少妇不知愁,春日凝妆上翠楼
壮年何事憔悴,华发改朱颜
于是摇佩饰,鸣玉鸾;奁衣服,敛容颜;顾女师,命太傅。欢情未接,将辞而去;迁延引身,不可亲附。似逝未行,中若相首;目略微眄,精采相授。志态横出,不可胜记。意离未绝,神心怖覆;礼不遑讫,辞不及究;愿假须臾,神女称遽。徊肠伤气,颠倒失据,黯然而暝,忽不知处。情独私怀,谁者可语?惆怅垂涕,求之至曙。
纸灰飞作白蝴蝶,泪血染成红杜鹃
过春风十里尽荠麦青青
落日无情最有情,遍催万树暮蝉鸣
岸边两两三三,浣沙游女
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。明日,以白王。王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。寐而梦之,寤不自识;罔兮不乐,怅然失志。于是抚心定气,复见所梦。”王曰:“状何如也?”玉曰:“茂矣美矣,诸好备矣。盛矣丽矣,难测究矣。上古既无,世所未见,瑰姿玮态,不可胜赞。其始来也,耀乎若白日初出照屋梁;其少进也,皎若明月舒其光。须臾之间,美貌横生:晔兮如华,温乎如莹。五色并驰,不可殚形。详而视之,夺人目精。其盛饰也,则罗纨绮绩盛文章,极服妙采照万方。振绣衣,被袿裳,秾不短,纤不长,步裔裔兮曜殿堂,忽兮改容,婉若游龙乘云翔。嫷披服,侻薄装,沐兰泽,含若芳。性合适,宜侍旁,顺序卑,调心肠。”王曰:“若此盛矣,试为寡人赋之。”玉曰:“唯唯。”
夫何神女之姣丽兮,含阴阳之渥饰。披华藻之可好兮,若翡翠之奋翼。其象无双,其美无极;毛嫱鄣袂,不足程式;西施掩面,比之无色。近之既妖,远之有望,骨法多奇,应君之相,视之盈目,孰者克尚。私心独悦,乐之无量;交希恩疏,不可尽畅。他人莫睹,王览其状。其状峨峨,何可极言。貌丰盈以庄姝兮,苞湿润之玉颜。眸子炯其精朗兮,瞭多美而可视。眉联娟以蛾扬兮,朱唇地其若丹。素质干之实兮,志解泰而体闲。既姽婳于幽静兮,又婆娑乎人间。宜高殿以广意兮,翼故纵而绰宽。动雾以徐步兮,拂声之珊珊。望余帷而延视兮,若流波之将澜。奋长袖以正衽兮,立踯躅而不安。澹清静其兮,性沉详而不烦。时容与以微动兮,志未可乎得原。意似近而既远兮,若将来而复旋。褰余而请御兮,愿尽心之。怀贞亮之清兮,卒与我兮相难。陈嘉辞而云对兮,吐芬芳其若兰。精交接以来往兮,心凯康以乐欢。神独亨而未结兮,魂茕茕以无端。含然诺其不分兮,扬音而哀叹!薄怒以自持兮,曾不可乎犯干。
秋波落泗水,海色明徂徕
宁为百夫长,胜作一书生
- 神女赋拼音解读:
- cǎo kū yīng yǎn jí,xuě jǐn mǎ tí qīng
xì kàn lái,bú shì yáng huā,diǎn diǎn shì lí rén lèi
guī zhōng shào fù bù zhī chóu,chūn rì níng zhuāng shàng cuì lóu
zhuàng nián hé shì qiáo cuì,huá fà gǎi zhū yán
yú shì yáo pèi shì,míng yù luán;lián yī fú,liǎn róng yán;gù nǚ shī,mìng tài fù。huān qíng wèi jiē,jiāng cí ér qù;qiān yán yǐn shēn,bù kě qīn fù。shì shì wèi xíng,zhōng ruò xiāng shǒu;mù lüè wēi miǎn,jīng cǎi xiāng shòu。zhì tài héng chū,bù kě shèng jì。yì lí wèi jué,shén xīn bù fù;lǐ bù huáng qì,cí bù jí jiū;yuàn jiǎ xū yú,shén nǚ chēng jù。huái cháng shāng qì,diān dǎo shī jù,àn rán ér míng,hū bù zhī chù。qíng dú sī huái,shuí zhě kě yǔ?chóu chàng chuí tì,qiú zhī zhì shǔ。
zhǐ huī fēi zuò bái hú dié,lèi xuè rǎn chéng hóng dù juān
guò chūn fēng shí lǐ jǐn jì mài qīng qīng
luò rì wú qíng zuì yǒu qíng,biàn cuī wàn shù mù chán míng
àn biān liǎng liǎng sān sān,huàn shā yóu nǚ
chǔ xiāng wáng yǔ sòng yù yóu yú yún mèng zhī pǔ,shǐ yù fù gāo táng zhī shì。qí yè yù qǐn,guǒ mèng yǔ shén nǚ yù,qí zhuàng shén lì,yù yì zhī。míng rì,yǐ bái wáng。wáng yuē:“qí mèng ruò hé?”yù duì yuē:“bū xī zhī hòu,jīng shén huǎng hū,ruò yǒu suǒ xǐ,fēn fēn rǎo rǎo,wèi zhī hé yì?mù sè fǎng fú,zhà ruò yǒu jì:jiàn yī fù rén,zhuàng shén qí yì。mèi ér mèng zhī,wù bù zì shí;wǎng xī bù lè,chàng rán shī zhì。yú shì fǔ xīn dìng qì,fù jiàn suǒ mèng。”wáng yuē:“zhuàng hé rú yě?”yù yuē:“mào yǐ měi yǐ,zhū hǎo bèi yǐ。shèng yǐ lì yǐ,nán cè jiū yǐ。shàng gǔ jì wú,shì suǒ wèi jiàn,guī zī wěi tài,bù kě shèng zàn。qí shǐ lái yě,yào hū ruò bái rì chū chū zhào wū liáng;qí shǎo jìn yě,jiǎo ruò míng yuè shū qí guāng。xū yú zhī jiān,měi mào héng shēng:yè xī rú huá,wēn hū rú yíng。wǔ sè bìng chí,bù kě dān xíng。xiáng ér shì zhī,duó rén mù jīng。qí shèng shì yě,zé luó wán qǐ jī shèng wén zhāng,jí fú miào cǎi zhào wàn fāng。zhèn xiù yī,bèi guī shang,nóng bù duǎn,xiān bù zhǎng,bù yì yì xī yào diàn táng,hū xī gǎi róng,wǎn ruò yóu lóng chéng yún xiáng。tuǒ pī fú,tuì báo zhuāng,mù lán zé,hán ruò fāng。xìng hé shì,yí shì páng,shùn xù bēi,diào xīn cháng。”wáng yuē:“ruò cǐ shèng yǐ,shì wèi guǎ rén fù zhī。”yù yuē:“wěi wěi。”
fū hé shén nǚ zhī jiāo lì xī,hán yīn yáng zhī wò shì。pī huá zǎo zhī kě hǎo xī,ruò fěi cuì zhī fèn yì。qí xiàng wú shuāng,qí měi wú jí;máo qiáng zhāng mèi,bù zú chéng shì;xī shī yǎn miàn,bǐ zhī wú sè。jìn zhī jì yāo,yuǎn zhī yǒu wàng,gǔ fǎ duō qí,yīng jūn zhī xiāng,shì zhī yíng mù,shú zhě kè shàng。sī xīn dú yuè,lè zhī wú liàng;jiāo xī ēn shū,bù kě jǐn chàng。tā rén mò dǔ,wáng lǎn qí zhuàng。qí zhuàng é é,hé kě jí yán。mào fēng yíng yǐ zhuāng shū xī,bāo shī rùn zhī yù yán。móu zǐ jiǒng qí jīng lǎng xī,liǎo duō měi ér kě shì。méi lián juān yǐ é yáng xī,zhū chún dì qí ruò dān。sù zhì gàn zhī shí xī,zhì jiě tài ér tǐ xián。jì guǐ huà yú yōu jìng xī,yòu pó suō hū rén jiān。yí gāo diàn yǐ guǎng yì xī,yì gù zòng ér chuò kuān。dòng wù yǐ xú bù xī,fú shēng zhī shān shān。wàng yú wéi ér yán shì xī,ruò liú bō zhī jiāng lán。fèn cháng xiù yǐ zhèng rèn xī,lì zhí zhú ér bù ān。dàn qīng jìng qí xī,xìng chén xiáng ér bù fán。shí róng yǔ yǐ wēi dòng xī,zhì wèi kě hū dé yuán。yì shì jìn ér jì yuǎn xī,ruò jiāng lái ér fù xuán。qiān yú ér qǐng yù xī,yuàn jìn xīn zhī。huái zhēn liàng zhī qīng xī,zú yǔ wǒ xī xiāng nán。chén jiā cí ér yún duì xī,tǔ fēn fāng qí ruò lán。jīng jiāo jiē yǐ lái wǎng xī,xīn kǎi kāng yǐ lè huān。shén dú hēng ér wèi jié xī,hún qióng qióng yǐ wú duān。hán rán nuò qí bù fēn xī,yáng yīn ér āi tàn!báo nù yǐ zì chí xī,céng bù kě hū fàn gàn。
qiū bō luò sì shuǐ,hǎi sè míng cú lái
níng wèi bǎi fū zhǎng,shèng zuò yī shū shēng
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 杜牧看到唐帝国的种种内忧外患,政治上想有一番作为。他读书注意“治乱兴亡之迹,财赋兵甲之事,地形之险易远近,古人之长短得失”(《上李中丞书》)。善于论兵,作《愿十六卫》、《罪言》、《
吴子说:“文武兼备的人,才可以胜任将领。能刚柔并用,才可以统军作战。一般人对于将领的评价,往往是只看他的勇敢,其实勇敢对于将领来说,只是应该具备的若干条件之一。单凭勇敢,必定会轻率
雄辩家需要对时局有深刻把握、透彻理解和准确的预测,只有脑子里装有天下大势,超越了常人看问题的一般见识,雄辩中方能高瞻远瞩、纵横捭阖。此名说客已经觉察到了秦国的巨大的战略图谋,秦国妄
太史公说:我阅读朝廷考选学官的法规,读到广开勉励学官兴办教育之路时,总是禁不住放下书本而慨叹,说道:唉,周王室衰微了,讽刺时政的《关雎》诗就出现了;周厉王、周幽王的统治衰败了,礼崩
① 李将军:指汉李广。匈奴称他是飞将军。② 屯田:用戍卒开荒种田。③ 攒花、布锦:都是形容词。是说马群色杂如攒花,田园齐整如布锦。④ 白云:指送别的那人。⑤ 青营:指本人的营寨。⑥
相关赏析
- 陕西状元康海,是明代著名文学家,才气横溢而又狂放不羁。当时,朝中另一著名文学家李梦阳,亦以才气著称。两人明争暗比,互不服气。到了正德年间,武宗朱厚照是个荒淫昏庸的主子。大宦官刘瑾由
①雍尊师:姓雍的道师,师前加“尊”,以示其地位崇尊。②群峭:连绵陡峭的山峰。③青牛:道家故事,老子骑青牛出函谷关。白鹤:《抱朴子·对俗》说“千岁之鹤,随时而鸣,能登于木,
鹭鸶(sī):白鹭。
当初,苏秦的弟弟苏厉因燕国人质的事求见齐王。齐王由于怨恨苏秦,就要囚禁苏厉,燕国的人质替苏厉请罪才罢了,于是齐王让苏厉做人质的信使。由于燕国相国子之与苏代是姻亲,子之又想得到燕国的
暮春时仿佛东风已经衰老,哪还有当初风华正茂的意气。杨花有情却谁也不收,江山辽阔,身世飘零如寄。飘荡荡不知时变世易,只记得临近通衢大道,短暂流连不得久居,便离家远行千里。痴心地盼
作者介绍
-
朱翌
朱翌(1097─1167)字新仲,号灊山居士省事老人。舒州(今安徽潜山)人,卜居四明鄞县(今属浙江)。政和八年,同上舍出身。绍兴八年(1138),除秘书省正字,迁校书郎、兼实录院检讨官、祠部员外郎、秘书少监、起居舍人。十一年,除中书舍人,寻以忤秦桧罢。桧死,充秘阁修撰,出知宣州、平江府。乾道三年卒,年七十一。事迹散见于《建炎以来系年要录》、《宝庆四明志》卷八、《延祐四明志》卷四。《宋史翼》有传。有《猗觉寮杂记》二卷。又《灊山集》四十四卷,周必大为作序。《彊村丛书》辑有《灊山诗馀》一卷。