蚊对
作者:吴师道 朝代:唐朝诗人
- 蚊对原文:
- 目送征鸿飞杳杳,思随流水去茫茫
巫峡啼猿数行泪,衡阳归雁几封书
梅定妒,菊应羞画阑开处冠中秋
常随宝镫陪金勒,绝塞指挥万马嘶
去年东武今夕,明月不胜愁
童子闻之,哑而笑曰:“子何待己之太厚,而尤天之太固也!夫覆载之间,二气絪緼,赋形受质,人物是分。大之为犀象,怪之为蛟龙,暴之为虎豹,驯之为麋鹿与庸狨,羽毛而为禽为兽,裸身而为人为虫,莫不皆有所养。虽巨细修短之不同,然寓形于其中则一也。自我而观之,则人贵而物贱,自天地而观之,果孰贵而孰贱耶?今人乃自贵其贵,号为长雄。水陆之物,有生之类,莫不高罗而卑网,山贡而海供,蛙黾莫逃其命,鸿雁莫匿其踪,其食乎物者,可谓泰矣,而物独不可食于人耶?兹夕,蚊一举喙,即号天而诉之;使物为人所食者,亦皆呼号告于天,则天之罚人,又当何如耶?且物之食于人,人之食于物,异类也,犹可言也。而蚊且犹畏谨恐惧,白昼不敢露其形,瞰人之不见,乘人之困怠,而后有求焉。今有同类者,啜栗而饮汤,同也;畜妻而育子,同也;衣冠仪貌,无不同者。白昼俨然,乘其同类之间而陵之,吮其膏而盬其脑,使其饿踣于草野,流离于道路,呼天之声相接也,而且无恤之者。今子一为蚊所,而寝辄不安;闻同类之相,而若无闻,岂君子先人后身之道耶?”
天台生于是投枕于地,叩心太息,披衣出户,坐以终夕。
出塞入塞寒,处处黄芦草
认得醉翁语,山色有无中
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。生惊寤,以为风雨且至也。抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。毛发尽竖,肌肉欲颤;两手交拍,掌湿如汗。引而嗅之,赤血腥然也。大愕,不知所为。蹴童子,呼曰:“吾为物所苦,亟起索烛照。”烛至,絺帷尽张。蚊数千,皆集帷旁,见烛乱散,如蚁如蝇,利嘴饫腹,充赤圆红。生骂童子曰:“此非吾血者耶?尔不谨,蹇帷而放之入。且彼异类也,防之苟至,乌能为人害?”童子拔蒿束之,置火于端,其烟勃郁,左麾右旋,绕床数匝,逐蚊出门,复于生曰:“可以寝矣,蚊已去矣。”
前不见古人,后不见来者
罗襟湿未干,又是凄凉雪
生乃拂席将寝,呼天而叹曰:“天胡产此微物而毒人乎?”
窗白一声鸡,枕函闻马嘶
- 蚊对拼音解读:
- mù sòng zhēng hóng fēi yǎo yǎo,sī suí liú shuǐ qù máng máng
wū xiá tí yuán shù xíng lèi,héng yáng guī yàn jǐ fēng shū
méi dìng dù,jú yīng xiū huà lán kāi chù guān zhōng qiū
cháng suí bǎo dèng péi jīn lēi,jué sāi zhǐ huī wàn mǎ sī
qù nián dōng wǔ jīn xī,míng yuè bù shèng chóu
tóng zǐ wén zhī,yǎ ér xiào yuē:“zi hé dài jǐ zhī tài hòu,ér yóu tiān zhī tài gù yě!fū fù zài zhī jiān,èr qì yīn yùn,fù xíng shòu zhì,rén wù shì fēn。dà zhī wèi xī xiàng,guài zhī wèi jiāo lóng,bào zhī wèi hǔ bào,xún zhī wèi mí lù yǔ yōng róng,yǔ máo ér wèi qín wèi shòu,luǒ shēn ér wéi rén wèi chóng,mò bù jiē yǒu suǒ yǎng。suī jù xì xiū duǎn zhī bù tóng,rán yù xíng yú qí zhōng zé yī yě。zì wǒ ér guān zhī,zé rén guì ér wù jiàn,zì tiān dì ér guān zhī,guǒ shú guì ér shú jiàn yé?jīn rén nǎi zì guì qí guì,hào wèi zhǎng xióng。shuǐ lù zhī wù,yǒu shēng zhī lèi,mò bù gāo luó ér bēi wǎng,shān gòng ér hǎi gōng,wā miǎn mò táo qí mìng,hóng yàn mò nì qí zōng,qí shí hū wù zhě,kě wèi tài yǐ,ér wù dú bù kě shí yú rén yé?zī xī,wén yī jǔ huì,jí hào tiān ér sù zhī;shǐ wù wéi rén suǒ shí zhě,yì jiē hū háo gào yú tiān,zé tiān zhī fá rén,yòu dāng hé rú yé?qiě wù zhī shí yú rén,rén zhī shí yú wù,yì lèi yě,yóu kě yán yě。ér wén qiě yóu wèi jǐn kǒng jù,bái zhòu bù gǎn lù qí xíng,kàn rén zhī bú jiàn,chéng rén zhī kùn dài,ér hòu yǒu qiú yān。jīn yǒu tóng lèi zhě,chuài lì ér yǐn tāng,tóng yě;chù qī ér yù zi,tóng yě;yì guān yí mào,wú bù tóng zhě。bái zhòu yǎn rán,chéng qí tóng lèi zhī jiān ér líng zhī,shǔn qí gāo ér gǔ qí nǎo,shǐ qí è bó yú cǎo yě,liú lí yú dào lù,hū tiān zhī shēng xiāng jiē yě,ér qiě wú xù zhī zhě。jīn zi yī wèi wén suǒ,ér qǐn zhé bù ān;wén tóng lèi zhī xiāng,ér ruò wú wén,qǐ jūn zǐ xiān rén hòu shēn zhī dào yé?”
tiān tāi shēng yú shì tóu zhěn yú dì,kòu xīn tài xī,pī yī chū hù,zuò yǐ zhōng xī。
chū sài rù sāi hán,chǔ chù huáng lú cǎo
rèn de zuì wēng yǔ,shān sè yǒu wú zhōng
tiān tāi shēng kùn shǔ,yè wò chī wéi zhōng,tóng zǐ chí shà yáng yú qián,shì shén jiù shuì。jiǔ zhī,tóng zǐ yì shuì,tóu shà yǐ chuáng,qí yīn rú léi。shēng jīng wù,yǐ wéi fēng yǔ qiě zhì yě。bào xī ér zuò,é ér ěr páng wén yǒu fēi míng shēng,rú gē rú sù,rú yuàn rú mù,fú gōng cì ròu,pū gǔ miàn。máo fà jǐn shù,jī ròu yù chàn;liǎng shǒu jiāo pāi,zhǎng shī rú hàn。yǐn ér xiù zhī,chì xuè xīng rán yě。dà è,bù zhī suǒ wéi。cù tóng zǐ,hū yuē:“wú wèi wù suǒ kǔ,jí qǐ suǒ zhú zhào。”zhú zhì,chī wéi jǐn zhāng。wén shù qiān,jiē jí wéi páng,jiàn zhú luàn sàn,rú yǐ rú yíng,lì zuǐ yù fù,chōng chì yuán hóng。shēng mà tóng zǐ yuē:“cǐ fēi wú xuè zhě yé?ěr bù jǐn,jiǎn wéi ér fàng zhī rù。qiě bǐ yì lèi yě,fáng zhī gǒu zhì,wū néng wéi rén hài?”tóng zǐ bá hāo shù zhī,zhì huǒ yú duān,qí yān bó yù,zuǒ huī yòu xuán,rào chuáng shù zā,zhú wén chū mén,fù yú shēng yuē:“kě yǐ qǐn yǐ,wén yǐ qù yǐ。”
qián bú jiàn gǔ rén,hòu bú jiàn lái zhě
luó jīn shī wèi gàn,yòu shì qī liáng xuě
shēng nǎi fú xí jiāng qǐn,hū tiān ér tàn yuē:“tiān hú chǎn cǐ wēi wù ér dú rén hū?”
chuāng bái yī shēng jī,zhěn hán wén mǎ sī
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 文王问太公说:“天下纷杂熙攘,有时强盛,有时衰弱,有时安定,有时混乱,其所以这样,是什么缘故?是由于君主贤明与不肖所致呢?是因为天命变化自然递嬗的结果呢?”太公回答说:“君主不贤,
野鸭鸥鸟河中央,公尸赴宴多安详。你的美酒清又醇,你的菜肴味道香。公尸赴宴来品尝,福禄大大为你降。野鸭鸥鸟沙滩上,公尸赴宴来歆享。你的美酒好又多,你的菜肴美又香。公尸赴宴来品尝,
兵械,是凶器;战争,是危险之事;战场,是尸体横列的地方。因此帝王不得已才通过战争解决纷争。[凡是天上有白云如匹布一样经过丑未,天下多战事,如有赤云战事尤其多。有时云如匹布满天,有时
此曲怀古伤今,抒发人世沧桑之感和羁旅寥落之情。精于写景。情寓景中。长于对句,“败垣”以下和“远人”以下两组鼎足对,皆工整而自然。
世祖光武皇帝中之下建武十二年(丙申、36) 汉纪三十五 汉光武帝建武十二年(丙申,公元36年) [1]春,正月,吴汉破公孙述将魏党、公孙永于鱼涪津,遂围武阳。述遣子婿史兴救之,
相关赏析
- 讼,上有(天之阳)刚下有(坎之)陷险,有险难而得刚健,故为讼。讼,“有诚信,后悔害怕,在争讼中得吉”。阳刚来而得中位。“最终有凶”,争讼没有取胜。“适合见有权势的人”,这是崇尚
本文通过唐雎向信陵君的进言,说明一个人做了好事切不可居功自傲、于人有恩德的事不应放在心上的主旨。文章在表现这一主旨时,不是用直白方法,而是迂回切入。唐雎先从事情有不可知、不可不知,
远处的山峦笼罩着一片乌云,大雨倾盆而下,河水上涨。乌云低飞使半山腰一片昏暗,风吹雨斜撒满了山的曲折处。一串串雨滴如珍珠般滴下,又如珍珠般结在树叶上;大雨在如镜的湖面上泛起了一阵
甄氏梳的发髻式样一日一换,据说她每天都见到一条口含赤珠的绿蛇,绿蛇以盘卷的姿态向她传授髻的各种梳法,因此甄皇后的发髻每日更新,称为灵蛇髻。一时宫女们人人仿效,她们的发式随甄氏的改变而改变。
作者介绍
-
吴师道
吴师道(1283—1344),字正传,婺州兰溪县城隆礼坊人。生于元世祖至元二十年,卒年惠宗至正四年,年六十二岁。聪敏善记诵,诗文清丽。19岁诵宋儒真德秀遗书,乃致力理学研究,竭力排斥其他学说。少与许谦同师金履祥,与柳贯、吴莱、许谦往来密切。又与黄溍、柳贯、吴莱等往来倡和。元至治元年(1321)登进士第。授高邮县丞,主持兴筑漕渠以通运。调宁国录事。适逢大旱,礼劝富户输捐助购米3700石平价出售,又用官储及赃罚钱银38400余锭赈济灾民,使30万人赖以存活,百姓颂德。至元初年任建德县尹,强制豪民退出学田700亩。又建德素少茶,而榷税尤重,经其一再上言,茶税得以减轻。因为官清正,被荐任国子助教,延祐间,为国子博士,六馆诸生皆以为得师。后再迁奉议大夫。以礼部郎中致仕,终于家。生平以道学自任,晚年益精于学,剖析精严。