争臣论
作者:柳亚子 朝代:近代诗人
- 争臣论原文:
- 咬定青山不放松,立根原在破岩中
一番桃李花开尽,惟有青青草色齐
或问谏议大夫阳城于愈,可以为有道之士乎哉?学广而闻多,不求闻于人也。行古人之道,居于晋之鄙。晋之鄙人,熏其德而善良者几千人。大臣闻而荐之,天子以为谏议大夫。人皆以为华,阳子不色喜。居于位五年矣,视其德,如在野,彼岂以富贵移易其心哉?
愈应之曰:是《易》所谓恒其德贞,而夫子凶者也。恶得为有道之士乎哉?在《易·蛊》之“上九”云:“不事王侯,高尚其事。”《蹇》之“六二”则曰:“王臣蹇蹇,匪躬之故。”夫亦以所居之时不一,而所蹈之德不同也。若《蛊》之“上九”,居无用之地,而致匪躬之节;以《蹇》之“六二”,在王臣之位,而高不事之心,则冒进之患生,旷官之刺兴。志不可则,而尤不终无也。今阳子在位,不为不久矣;闻天下之得失,不为不熟矣;天子待之,不为不加矣。而未尝一言及于政。视政之得失,若越人视秦人之肥瘠,忽焉不加喜戚于其心。问其官,则曰谏议也;问其禄,则曰下大夫之秩秩也;问其政,则曰我不知也。有道之士,固如是乎哉?且吾闻之:有官守者,不得其职则去;有言责者,不得其言则去。今阳子以为得其言乎哉?得其言而不言,与不得其言而不去,无一可者也。阳子将为禄仕乎?古之人有云:“仕不为贫,而有时乎为贫。”谓禄仕者也。宜乎辞尊而居卑,辞富而居贫,若抱关击柝者可也。盖孔子尝为委吏矣,尝为乘田矣,亦不敢旷其职,必曰“会计当而已矣”,必曰“牛羊遂而已矣”。若阳子之秩禄,不为卑且贫,章章明矣,而如此,其可乎哉?
或曰:否,非若此也。夫阳子恶讪上者,恶为人臣招其君之过而以为名者。故虽谏且议,使人不得而知焉。《书》曰:“尔有嘉谟嘉猷,则人告尔后于内,尔乃顺之于外,曰:斯谟斯猷,惟我后之德”若阳子之用心,亦若此者。愈应之曰:若阳子之用心如此,滋所谓惑者矣。入则谏其君,出不使人知者,大臣宰相者之事,非阳子之所宜行也。夫阳子,本以布衣隐于蓬蒿之下,主上嘉其行谊,擢在此位,官以谏为名,诚宜有以奉其职,使四方后代,知朝廷有直言骨鲠之臣,天子有不僭赏、从谏如流之美。庶岩穴之士,闻而慕之,束带结发,愿进于阙下,而伸其辞说,致吾君于尧舜,熙鸿号于无穷也。若《书》所谓,则大臣宰相之事,非阳子之所宜行也。且阳子之心,将使君人者恶闻其过乎?是启之也。
或曰:阳子之不求闻而人闻之,不求用而君用之。不得已而起。守其道而不变,何子过之深也?愈曰:自古圣人贤士,皆非有求于闻用也。闵其时之不平,人之不义,得其道。不敢独善其身,而必以兼济天下也。孜孜矻矻,死而后已。故禹过家门不入,孔席不暇暖,而墨突不得黔。彼二圣一贤者,岂不知自安佚之为乐哉诚畏天命而悲人穷也。夫天授人以贤圣才能,岂使自有余而已,诚欲以补其不足者也。耳目之于身也,耳司闻而目司见,听其是非,视其险易,然后身得安焉。圣贤者,时人之耳目也;时人者,圣贤之身也。且阳子之不贤,则将役于贤以奉其上矣;若果贤,则固畏天命而闵人穷也。恶得以自暇逸乎哉?
或曰:吾闻君子不欲加诸人,而恶讦以为直者。若吾子之论,直则直矣,无乃伤于德而费于辞乎?好尽言以招人过,国武子之所以见杀于齐也,吾子其亦闻乎?愈曰:君子居其位,则思死其官。未得位,则思修其辞以明其道。我将以明道也,非以为直而加入也。且国武子不能得善人,而好尽言于乱国,是以见杀。《传》曰:“惟善人能受尽言。”谓其闻而能改之也。子告我曰:“阳子可以为有之士也。”今虽不能及已,阳子将不得为善人乎哉?
呜呼楚虽三户能亡秦,岂有堂堂中国空无人
菡萏香连十顷陂,小姑贪戏采莲迟
秋容浅淡映重门,七节攒成雪满盆
吹笳暮归野帐,雪压青毡
金络青骢白玉鞍,长鞭紫陌野游盘
朔风如解意,容易莫摧残
春田龟坼苗不滋,犹赖立春三日雪
试问春归谁得见飞燕,来时相遇夕阳中
- 争臣论拼音解读:
- yǎo dìng qīng shān bù fàng sōng,lì gēn yuán zài pò yán zhōng
yī fān táo lǐ huā kāi jǐn,wéi yǒu qīng qīng cǎo sè qí
huò wèn jiàn yì dài fū yáng chéng yú yù,kě yǐ wéi yǒu dào zhī shì hū zāi?xué guǎng ér wén duō,bù qiú wén yú rén yě。xíng gǔ rén zhī dào,jū yú jìn zhī bǐ。jìn zhī bǐ rén,xūn qí dé ér shàn liáng zhě jǐ qiān rén。dà chén wén ér jiàn zhī,tiān zǐ yǐ wéi jiàn yì dài fū。rén jiē yǐ wéi huá,yáng zǐ bù sè xǐ。jū yú wèi wǔ nián yǐ,shì qí dé,rú zài yě,bǐ qǐ yǐ fù guì yí yì qí xīn zāi?
yù yīng zhī yuē:shì《yì》suǒ wèi héng qí dé zhēn,ér fū zǐ xiōng zhě yě。è dé wèi yǒu dào zhī shì hū zāi?zài《yì·gǔ》zhī“shàng jiǔ”yún:“bù shì wáng hóu,gāo shàng qí shì。”《jiǎn》zhī“liù èr”zé yuē:“wáng chén jiǎn jiǎn,fěi gōng zhī gù。”fū yì yǐ suǒ jū zhī shí bù yī,ér suǒ dǎo zhī dé bù tóng yě。ruò《gǔ》zhī“shàng jiǔ”,jū wú yòng zhī dì,ér zhì fěi gōng zhī jié;yǐ《jiǎn》zhī“liù èr”,zài wáng chén zhī wèi,ér gāo bù shì zhī xīn,zé mào jìn zhī huàn shēng,kuàng guān zhī cì xìng。zhì bù kě zé,ér yóu bù zhōng wú yě。jīn yáng zǐ zài wèi,bù wéi bù jiǔ yǐ;wén tiān xià zhī dé shī,bù wéi bù shú yǐ;tiān zǐ dài zhī,bù wéi bù jiā yǐ。ér wèi cháng yī yán jí yú zhèng。shì zhèng zhī dé shī,ruò yuè rén shì qín rén zhī féi jí,hū yān bù jiā xǐ qī yú qí xīn。wèn qí guān,zé yuē jiàn yì yě;wèn qí lù,zé yuē xià dài fū zhī zhì zhì yě;wèn qí zhèng,zé yuē wǒ bù zhī yě。yǒu dào zhī shì,gù rú shì hū zāi?qiě wú wén zhī:yǒu guān shǒu zhě,bù dé qí zhí zé qù;yǒu yán zé zhě,bù dé qí yán zé qù。jīn yáng zǐ yǐ wéi dé qí yán hū zāi?dé qí yán ér bù yán,yǔ bù dé qí yán ér bù qù,wú yī kě zhě yě。yáng zǐ jiāng wèi lù shì hū?gǔ zhī rén yǒu yún:“shì bù wéi pín,ér yǒu shí hū wèi pín。”wèi lù shì zhě yě。yí hū cí zūn ér jū bēi,cí fù ér jū pín,ruò bào guān jī tuò zhě kě yě。gài kǒng zǐ cháng wèi wěi lì yǐ,cháng wèi chéng tián yǐ,yì bù gǎn kuàng qí zhí,bì yuē“kuài jì dāng ér yǐ yǐ”,bì yuē“niú yáng suì ér yǐ yǐ”。ruò yáng zǐ zhī zhì lù,bù wéi bēi qiě pín,zhāng zhāng míng yǐ,ér rú cǐ,qí kě hū zāi?
huò yuē:fǒu,fēi ruò cǐ yě。fū yáng zǐ è shàn shàng zhě,è wéi rén chén zhāo qí jūn zhī guò ér yǐ wéi míng zhě。gù suī jiàn qiě yì,shǐ rén bù dé ér zhī yān。《shū》yuē:“ěr yǒu jiā mó jiā yóu,zé rén gào ěr hòu yú nèi,ěr nǎi shùn zhī yú wài,yuē:sī mó sī yóu,wéi wǒ hòu zhī dé”ruò yáng zǐ zhī yòng xīn,yì ruò cǐ zhě。yù yīng zhī yuē:ruò yáng zǐ zhī yòng xīn rú cǐ,zī suǒ wèi huò zhě yǐ。rù zé jiàn qí jūn,chū bù shǐ rén zhī zhě,dà chén zǎi xiàng zhě zhī shì,fēi yáng zǐ zhī suǒ yí xíng yě。fū yáng zǐ,běn yǐ bù yī yǐn yú péng hāo zhī xià,zhǔ shàng jiā qí xíng yì,zhuó zài cǐ wèi,guān yǐ jiàn wéi míng,chéng yí yǒu yǐ fèng qí zhí,shǐ sì fāng hòu dài,zhī cháo tíng yǒu zhí yán gǔ gěng zhī chén,tiān zǐ yǒu bù jiàn shǎng、cóng jiàn rú liú zhī měi。shù yán xué zhī shì,wén ér mù zhī,shù dài jié fà,yuàn jìn yú què xià,ér shēn qí cí shuō,zhì wú jūn yú yáo shùn,xī hóng hào yú wú qióng yě。ruò《shū》suǒ wèi,zé dà chén zǎi xiàng zhī shì,fēi yáng zǐ zhī suǒ yí xíng yě。qiě yáng zǐ zhī xīn,jiāng shǐ jūn rén zhě è wén qí guò hū?shì qǐ zhī yě。
huò yuē:yáng zǐ zhī bù qiú wén ér rén wén zhī,bù qiú yòng ér jūn yòng zhī。bù dé yǐ ér qǐ。shǒu qí dào ér bù biàn,hé zi guò zhī shēn yě?yù yuē:zì gǔ shèng rén xián shì,jiē fēi yǒu qiú yú wén yòng yě。mǐn qí shí zhī bù píng,rén zhī bú yì,dé qí dào。bù gǎn dú shàn qí shēn,ér bì yǐ jiān jì tiān xià yě。zī zī kū kū,sǐ ér hòu yǐ。gù yǔ guò jiā mén bù rù,kǒng xí bù xiá nuǎn,ér mò tū bù dé qián。bǐ èr shèng yī xián zhě,qǐ bù zhī zì ān yì zhī wéi lè zāi chéng wèi tiān mìng ér bēi rén qióng yě。fū tiān shòu rén yǐ xián shèng cái néng,qǐ shǐ zì yǒu yú ér yǐ,chéng yù yǐ bǔ qí bù zú zhě yě。ěr mù zhī yú shēn yě,ěr sī wén ér mù sī jiàn,tīng qí shì fēi,shì qí xiǎn yì,rán hòu shēn dé ān yān。shèng xián zhě,shí rén zhī ěr mù yě;shí rén zhě,shèng xián zhī shēn yě。qiě yáng zǐ zhī bù xián,zé jiāng yì yú xián yǐ fèng qí shàng yǐ;ruò guǒ xián,zé gù wèi tiān mìng ér mǐn rén qióng yě。è dé yǐ zì xiá yì hū zāi?
huò yuē:wú wén jūn zǐ bù yù jiā zhū rén,ér è jié yǐ wéi zhí zhě。ruò wú zi zhī lùn,zhí zé zhí yǐ,wú nǎi shāng yú dé ér fèi yú cí hū?hǎo jìn yán yǐ zhāo rén guò,guó wǔ zi zhī suǒ yǐ jiàn shā yú qí yě,wú zi qí yì wén hū?yù yuē:jūn zǐ jū qí wèi,zé sī sǐ qí guān。wèi de wèi,zé sī xiū qí cí yǐ míng qí dào。wǒ jiāng yǐ míng dào yě,fēi yǐ wéi zhí ér jiā rù yě。qiě guó wǔ zi bù néng dé shàn rén,ér hǎo jìn yán yú luàn guó,shì yǐ jiàn shā。《chuán》yuē:“wéi shàn rén néng shòu jìn yán。”wèi qí wén ér néng gǎi zhī yě。zi gào wǒ yuē:“yáng zǐ kě yǐ wéi yǒu zhī shì yě。”jīn suī bù néng jí yǐ,yáng zǐ jiāng bù dé wéi shàn rén hū zāi?
wū hū chǔ suī sān hù néng wáng qín,qǐ yǒu táng táng zhōng guó kōng wú rén
hàn dàn xiāng lián shí qǐng bēi,xiǎo gū tān xì cǎi lián chí
qiū róng qiǎn dàn yìng zhòng mén,qī jié zǎn chéng xuě mǎn pén
chuī jiā mù guī yě zhàng,xuě yā qīng zhān
jīn luò qīng cōng bái yù ān,zhǎng biān zǐ mò yě yóu pán
shuò fēng rú jiě yì,róng yì mò cuī cán
chūn tián guī chè miáo bù zī,yóu lài lì chūn sān rì xuě
shì wèn chūn guī shuí dé jiàn fēi yàn,lái shí xiāng yù xī yáng zhōng
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 林逋,善绘事,惜画从不传。工行草,书法瘦挺劲健,笔意类欧阳询、李建中而清劲处尤妙。长为诗,其语孤峭浃澹,自写胸意,多奇句,而未尝存稿。风格澄澈淡远,多写西湖的优美景色,反映隐逸生活
无论做什么事情,只要有恒心,一定会成功的,功夫不负有心人。我们的孩子们,如果在学业上能认真、努力、有恒心,成绩好一定是没有问题的.重视生活中的细节,那将影响你的一生.请牢记:世上没
《才略》是《文心雕龙》的第四十七篇,从文学才力上论历代作家的主要成就。全篇论述了先秦、两汉到魏、晋时期的作家近百人,正如黄叔琳所评:“上下百家,体大而思精,真文囿之巨观。”本篇确可
文王问太公道:“我想知道治国的根本道理。要使君主受到尊崇,民众得到安宁,应该怎么办呢?”太答道:“只要爱民就行了。”文王问道:“应当怎样爱民呢?”太公回答说:“要给予民众利益而不损
①土花二句:谓斑痕累累的湘妃竹,青青如黛,竹身长满了苔藓。土花,苔藓。铅泪,指晶莹之泪。李贺《金铜仙人辞汉歌》:“画栏桂树悬秋香,三十六宫土花碧。”“空将汉月出宫门,忆君清泪如铅水
相关赏析
- 夜宿金陵渡口的小山楼,辗转难眠心中满怀旅愁。斜月朦胧江潮正在下落,对岸星火闪闪便是瓜洲。注释⑴金陵渡:渡口名,在今江苏省镇江市附近。⑵津:渡口。小山楼:渡口附近小楼,作者住宿之
库狄峙,祖先是辽东人,本来姓段,是段匹蝉的后代,因为躲避祸难而改姓。后来迁徙居住代地,世代成为豪门大族。祖父库狄棱,任武威郡太守。父亲库狄贞,任上洛郡太守。库狄峙年少时以宽厚知名,
本篇内容主要是详细地记述了西周开国重臣周公的生平事迹,并择要记载了鲁国经历三十四代君主、历时一千余年的历史发展过程。周公是我国政治史、文化史上的一个极为重要的人物。他帮助周武王开创
(1)胜概分雄占:胜景曾是英雄豪杰分占之地。(2)鸣榔:用木条敲船,使鱼惊而入网。
离,为附着。日月依附于天(而光明),百谷草木依附于地(而生长),(日月)重明而依附于正道,才化育生成天下(万物)。阴柔依附于中正(之道),所以“亨通”。因而“畜养母牛,吉祥”。
作者介绍
-
柳亚子
柳亚子(1887~1958)近代诗人。南社发起人。原名慰高,字安如;后改名人权,字亚庐,又改名弃疾,字亚子。江苏吴江人。早年即投身资产阶级民主革命运动。光绪二十八年(1902)加入中国教育会。次年入上海爱国学社求学,积极从事诗文创作,自此成为革命派文化宣传队伍中的活跃分子。三十二年,在同盟会江苏分会创办的健行公学教书,加入同盟会,同时又加入光复会。为配合《民报》和改良派的论战,与田桐等出版《复报》。宣统元年(1909),南社在苏州虎丘成立,他是发起人之一,历任书记员、编辑员、主任等职。在整个南社存在期间,他始终是实干派和急进派。柳亚子重视文学的思想性,他反对叹老嗟卑的个人主题的吟咏,也反对批风抹月的流连光景之词。在诗风上,他崇尚唐音,承继夏完淳、顾炎武、龚自珍3家,贬斥以黄庭坚为代表的江西诗派。在词风上,他推崇辛弃疾,贬斥吴文英。在文风上,他反对韩愈和桐城派。柳亚子是一个以诗歌为武器的政治诗人。他的诗,紧密结合资产阶级民主革命的发展,洋溢着强烈的爱国主义、民主主义激情,具有鲜明的战斗性。在广泛的革命交游中,柳亚子写下了大量的怀人诗和赠友诗。革命派的英勇斗争使柳诗充满了慷慨激昂之气,这一斗争的多灾多难的历程又使他的诗具有沉郁苍凉的风格。辛亥革命后,柳亚子的诗歌主题转为对这次革命不彻底的批判。五四运动后,他的创作转入了新时期,一直歌唱到中华人民共和国建立以后。对于柳亚子的诗词创作,茅盾给过很高的评价。他认为「柳亚子是前清末年到解放后这一长时期在旧体诗词方面最卓越的革命诗人」,柳亚子的诗反映了「从旧民主主义革命到社会主义革命的历史,如果称它为史诗,我以为是名副其实的」。柳亚子的散文在早年颇负盛誉。散文大都是「笔锋常带感情」的新民体文字,感情充沛,或则大声以呼,或则垂涕以诉,文势奔腾磅礴,散发着灼人的热气。著作有《柳亚子诗词选》、《磨剑室文集》。