瘗旅文

作者:史达祖 朝代:宋朝诗人
瘗旅文原文
  呜呼伤哉!繄何人?繄何人?吾龙场驿丞余姚王守仁也。吾与尔皆中土之产,吾不知尔郡邑,尔乌为乎来为兹山之鬼乎?古者重去其乡,游宦不逾千里。吾以窜逐而来此,宜也。尔亦何辜乎?闻尔官吏目耳,俸不能五斗,尔率妻子躬耕可有也。乌为乎以五斗而易尔七尺之躯?又不足,而益以尔子与仆乎?呜呼伤哉!
  维正德四年秋月三日,有吏目云自京来者,不知其名氏,携一子一仆,将之任,过龙场,投宿土苗家。予从篱落间望见之,阴雨昏黑,欲就问讯北来事,不果。明早,遣人觇之,已行矣。
临难不顾生,身死魂飞扬
  念其暴骨无主,将二童子持畚、锸往瘗之,二童子有难色然。予曰:“嘻!吾与尔犹彼也!”二童闵然涕下,请往。就其傍山麓为三坎,埋之。又以只鸡、饭三盂,嗟吁涕洟而告之,曰:
不道愁人不喜听空阶滴到明
  尔诚恋兹五斗而来,则宜欣然就道,胡为乎吾昨望见尔容蹙然,盖不任其忧者?夫冲冒雾露,扳援崖壁,行万峰之顶,饥渴劳顿,筋骨疲惫,而又瘴疬侵其外,忧郁攻其中,其能以无死乎?吾固知尔之必死,然不谓若是其速,又不谓尔子尔仆亦遽然奄忽也!皆尔自取,谓之何哉!吾念尔三骨之无依而来瘗尔,乃使吾有无穷之怆也。
午梦扁舟花底香满两湖烟水
  薄午,有人自蜈蚣坡来,云:“一老人死坡下,傍两人哭之哀。”予曰:“此必吏目死矣。伤哉!”薄暮,复有人来,云:“坡下死者二人,傍一人坐哭。”询其状,则其子又死矣。明日,复有人来,云:“见坡下积尸三焉。”则其仆又死矣。呜呼伤哉!
  吾为尔歌,尔听之。歌曰:连峰际天兮,飞鸟不通。游子怀乡兮,莫知西东。莫知西东兮,维天则同。异域殊方兮,环海之中。达观随寓兮,奚必予宫。魂兮魂兮,无悲以恫。
尚怜终南山,回首清渭滨
日暖泥融雪半消,行人芳草马声骄
天上人间何处去,旧欢新梦觉来时,黄昏微雨画帘垂
  呜呼伤哉!纵不尔瘗,幽崖之狐成群,阴壑之虺如车轮,亦必能葬尔于腹,不致久暴露尔。尔既已无知,然吾何能违心乎?自吾去父母乡国而来此,三年矣,历瘴毒而苟能自全,以吾未尝一日之戚戚也。今悲伤若此,是吾为尔者重,而自为者轻也。吾不宜复为尔悲矣。
一朝哭都市,泪尽归田亩
  又歌以慰之曰:与尔皆乡土之离兮,蛮之人言语不相知兮。性命不可期,吾苟死于兹兮,率尔子仆,来从予兮。吾与尔遨以嬉兮,骖紫彪而乘文螭兮,登望故乡而嘘唏兮。吾苟获生归兮,尔子尔仆,尚尔随兮,无以无侣为悲兮!道旁之冢累累兮,多中土之流离兮,相与呼啸而徘徊兮。餐风饮露,无尔饥兮。朝友麋鹿,暮猿与栖兮。尔安尔居兮,无为厉于兹墟兮!
媪引浓妆女,儿扶烂醉翁
木兰舟上珠帘卷,歌声远,椰子酒倾鹦鹉盏
想翠竹、碧梧风采,旧游何处
瘗旅文拼音解读
  wū hū shāng zāi!yī hé rén?yī hé rén?wú lóng chǎng yì chéng yú yáo wáng shǒu rén yě。wú yǔ ěr jiē zhōng tǔ zhī chǎn,wú bù zhī ěr jùn yì,ěr wū wèi hū lái wèi zī shān zhī guǐ hū?gǔ zhě zhòng qù qí xiāng,yóu huàn bù yú qiān lǐ。wú yǐ cuàn zhú ér lái cǐ,yí yě。ěr yì hé gū hū?wén ěr guān lì mù ěr,fèng bù néng wǔ dǒu,ěr lǜ qī zǐ gōng gēng kě yǒu yě。wū wèi hū yǐ wǔ dǒu ér yì ěr qī chǐ zhī qū?yòu bù zú,ér yì yǐ ěr zi yǔ pū hū?wū hū shāng zāi!
  wéi zhèng dé sì nián qiū yuè sān rì,yǒu lì mù yún zì jīng lái zhě,bù zhī qí míng shì,xié yī zi yī pū,jiāng zhī rèn,guò lóng chǎng,tóu sù tǔ miáo jiā。yǔ cóng lí luò jiān wàng jiàn zhī,yīn yǔ hūn hēi,yù jiù wèn xùn běi lái shì,bù guǒ。míng zǎo,qiǎn rén chān zhī,yǐ xíng yǐ。
lín nàn bù gù shēng,shēn sǐ hún fēi yáng
  niàn qí bào gǔ wú zhǔ,jiāng èr tóng zǐ chí běn、chā wǎng yì zhī,èr tóng zǐ yǒu nán sè rán。yǔ yuē:“xī!wú yǔ ěr yóu bǐ yě!”èr tóng mǐn rán tì xià,qǐng wǎng。jiù qí bàng shān lù wèi sān kǎn,mái zhī。yòu yǐ zhī jī、fàn sān yú,jiē xū tì tì ér gào zhī,yuē:
bù dào chóu rén bù xǐ tīng kōng jiē dī dào míng
  ěr chéng liàn zī wǔ dǒu ér lái,zé yí xīn rán jiù dào,hú wéi hū wú zuó wàng jiàn ěr róng cù rán,gài bù rèn qí yōu zhě?fū chōng mào wù lù,bān yuán yá bì,xíng wàn fēng zhī dǐng,jī kě láo dùn,jīn gǔ pí bèi,ér yòu zhàng lì qīn qí wài,yōu yù gōng qí zhōng,qí néng yǐ wú sǐ hū?wú gù zhī ěr zhī bì sǐ,rán bù wèi ruò shì qí sù,yòu bù wèi ěr zi ěr pū yì jù rán yǎn hū yě!jiē ěr zì qǔ,wèi zhī hé zāi!wú niàn ěr sān gǔ zhī wú yī ér lái yì ěr,nǎi shǐ wú yǒu wú qióng zhī chuàng yě。
wǔ mèng piān zhōu huā dǐ xiāng mǎn liǎng hú yān shuǐ
  báo wǔ,yǒu rén zì wú gōng pō lái,yún:“yī lǎo rén sǐ pō xià,bàng liǎng rén kū zhī āi。”yǔ yuē:“cǐ bì lì mù sǐ yǐ。shāng zāi!”bó mù,fù yǒu rén lái,yún:“pō xià sǐ zhě èr rén,bàng yī rén zuò kū。”xún qí zhuàng,zé qí zi yòu sǐ yǐ。míng rì,fù yǒu rén lái,yún:“jiàn pō xià jī shī sān yān。”zé qí pū yòu sǐ yǐ。wū hū shāng zāi!
  wú wèi ěr gē,ěr tīng zhī。gē yuē:lián fēng jì tiān xī,fēi niǎo bù tōng。yóu zǐ huái xiāng xī,mò zhī xī dōng。mò zhī xī dōng xī,wéi tiān zé tóng。yì yù shū fāng xī,huán hǎi zhī zhōng。dá guān suí yù xī,xī bì yǔ gōng。hún xī hún xī,wú bēi yǐ dòng。
shàng lián zhōng nán shān,huí shǒu qīng wèi bīn
rì nuǎn ní róng xuě bàn xiāo,xíng rén fāng cǎo mǎ shēng jiāo
tiān shàng rén jiān hé chǔ qù,jiù huān xīn mèng jué lái shí,huáng hūn wēi yǔ huà lián chuí
  wū hū shāng zāi!zòng bù ěr yì,yōu yá zhī hú chéng qún,yīn hè zhī huī rú chē lún,yì bì néng zàng ěr yú fù,bù zhì jiǔ bào lù ěr。ěr jì yǐ wú zhī,rán wú hé néng wéi xīn hū?zì wú qù fù mǔ xiāng guó ér lái cǐ,sān nián yǐ,lì zhàng dú ér gǒu néng zì quán,yǐ wú wèi cháng yī rì zhī qī qī yě。jīn bēi shāng ruò cǐ,shì wú wèi ěr zhě zhòng,ér zì wèi zhě qīng yě。wú bù yí fù wèi ěr bēi yǐ。
yī zhāo kū dū shì,lèi jǐn guī tián mǔ
  yòu gē yǐ wèi zhī yuē:yǔ ěr jiē xiāng tǔ zhī lí xī,mán zhī rén yán yǔ bù xiāng zhī xī。xìng mìng bù kě qī,wú gǒu sǐ yú zī xī,lǜ ěr zi pū,lái cóng yǔ xī。wú yǔ ěr áo yǐ xī xī,cān zǐ biāo ér chéng wén chī xī,dēng wàng gù xiāng ér xū xī xī。wú gǒu huò shēng guī xī,ěr zi ěr pū,shàng ěr suí xī,wú yǐ wú lǚ wèi bēi xī!dào páng zhī zhǒng lěi lěi xī,duō zhōng tǔ zhī liú lí xī,xiāng yǔ hū xiào ér pái huái xī。cān fēng yǐn lù,wú ěr jī xī。cháo yǒu mí lù,mù yuán yǔ qī xī。ěr ān ěr jū xī,wú wéi lì yú zī xū xī!
ǎo yǐn nóng zhuāng nǚ,ér fú làn zuì wēng
mù lán zhōu shàng zhū lián juǎn,gē shēng yuǎn,yē zi jiǔ qīng yīng wǔ zhǎn
xiǎng cuì zhú、bì wú fēng cǎi,jiù yóu hé chǔ
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

北方地区的游猎民族,没有固定的处所,哪里水草丰富,他们就到哪里去居住,遇至有利的形势,他们就南下入侵中原,反之,如果他们没有充足的力量就逃避到更远的北方。他们凭借险要的阴山和广阔的
岐伯说:天地之气,互相感应,寒暖也随之交相转移,所以阴阳的变化,孰少孰多,都有一定的规律。阴道为偶数,阳道为奇数。假如发病在春夏,阴气少而阳气多,对于这种阴阳不能调和的现象,应怎样
此词,从“栖鸦归后”、“情怀恶”、“寂寞”透露出这是作者南渡后的怀人之作。“临高阁,乱山平野烟光薄。”开端起得陡然,把读者带到高高的楼阁之上。女主人登楼眺望,远处那蜿蜒起伏参差错落
月光皎洁明亮,乌鸦的叫声不停。更漏已经要没有了,屋外摇动轳辘在井里汲水的声音传进房间。这声音使女子的神情更加忧愁,一双美丽明亮的眼睛流下泪水,她一夜来眼泪一直流个不停,连枕中的
这首小令,写惜春伤别情绪。上片写庭院春景。帘外细雨,落花无声。独自徘徊,寒生碧树。下片抒情。清明时节,风雨无情,忆得归时,画桥停棹,正满眼落花飞絮,春将尽矣。全词婉秀淡雅,柔媚多姿

相关赏析

(郑太、孔融、荀彧)◆郑太传,郑太字公业,河南开封人。司农郑众的曾孙。年轻时有才略,灵帝末年,郑太知道天下会乱起来,暗暗地交结豪杰。家里很富有,有田四百顷,但是经常还没有饭吃,名声
此诗写高适在淇水卫地送别魏八时依依不舍之情。高适事先备好淇上美酒,然后骑马到驿站,与魏八泛舟淇水。船行进在弯弯的淇河上,两岸山岭乌云密布,风雨大作,适逢中秋。诗人告诫魏八,若无知己
郭太鉴察伦常的道理,往往在人们不易注意之处留意;而王烈教化乡里风气,总是道德和正义为根本。注释郭林宗:郭太,字林宗,东汉介休人。范滂谓其“隐不违亲,贞不绝俗;天子不得臣,诸侯不
张衡,东汉人,章帝建初三年(公元78年),出生于南阳郡西鄂县石桥镇(今河南省南阳市城北五十里石桥镇)一个破落的官僚家庭。 张衡是东汉中期浑天说的代表人物之一;他指出月球本身并不发光

作者介绍

史达祖 史达祖 史达祖1163~1220?年,字邦卿,号梅溪,汴(河南开封)人。一生未中第,早年任过幕僚。韩侂胄当国时,他是最亲信的堂吏,负责撰拟文书。韩败,史牵连受黥刑,死于贫困中。史达祖的词以咏物为长,其中不乏身世之感。他还在宁宗朝北行使金,这一部分的北行词,充满了沉痛的家国之感。今传有《梅溪词》。存词112首。

瘗旅文原文,瘗旅文翻译,瘗旅文赏析,瘗旅文阅读答案,出自史达祖的作品

版权声明:本文内容由网友上传(或整理自网络),原作者已无法考证,版权归原作者所有。泛目录免费发布仅供学习参考,其观点不代表本站立场。

转载请注明:原文链接 | http://xbdnog.com/LclK/HMgjgI8l.html