纵囚论
作者:张埜 朝代:元朝诗人
- 纵囚论原文:
- 拥红妆,翻翠盖,花影暗南浦
然则何为而可?曰:纵而来归,杀之无赦。而又纵之,而又来,则可知为恩德之致尔。然此必无之事也。若夫纵而来归而赦之,可偶一为之尔。若屡为之,则杀人者皆不死。是可为天下之常法乎?不可为常者,其圣人之法乎?是以尧、舜、三王之治,必本于人情,不立异以为高,不逆情以干誉。
独倚阑干凝望远一川烟草平如剪
胭脂洗出秋阶影,冰雪招来露砌魂
枯杨枯杨尔生稊,我独七十而孤栖
或曰:罪大恶极,诚小人矣;及施恩德以临之,可使变而为君子。盖恩德入人之深,而移人之速,有如是者矣。曰:太宗之为此,所以求此名也。然安知夫纵之去也,不意其必来以冀免,所以纵之乎?又安知夫被纵而去也,不意其自归而必获免,所以复来乎?夫意其必来而纵之,是上贼下之情也;意其必免而复来,是下贼上之心也。吾见上下交相贼以成此名也,乌有所谓施恩德与夫知信义者哉?不然,太宗施德于天下,于兹六年矣,不能使小人不为极恶大罪,而一日之恩,能使视死如归,而存信义。此又不通之论也!
野旷云连树,天寒雁聚沙
寻常百种花齐发,偏摘梨花与白人
唱罢秋坟愁未歇,春丛认取双栖蝶
信义行于君子,而刑戮施于小人。刑入于死者,乃罪大恶极,此又小人之尤甚者也。宁以义死,不苟幸生,而视死如归,此又君子之尤难者也。方唐太宗之六年,录大辟囚三百余人,纵使还家,约其自归以就死。是以君子之难能,期小人之尤者以必能也。其囚及期,而卒自归无后者。是君子之所难,而小人之所易也。此岂近于人情哉?
报答春光知有处,应须美酒送生涯
别有相思处,啼鸟杂夜风
那堪疏雨滴黄昏更特地、忆王孙
- 纵囚论拼音解读:
- yōng hóng zhuāng,fān cuì gài,huā yǐng àn nán pǔ
rán zé hé wéi ér kě?yuē:zòng ér lái guī,shā zhī wú shè。ér yòu zòng zhī,ér yòu lái,zé kě zhī wèi ēn dé zhī zhì ěr。rán cǐ bì wú zhī shì yě。ruò fú zòng ér lái guī ér shè zhī,kě ǒu yī wéi zhī ěr。ruò lǚ wèi zhī,zé shā rén zhě jiē bù sǐ。shì kě wèi tiān xià zhī cháng fǎ hū?bù kě wèi cháng zhě,qí shèng rén zhī fǎ hū?shì yǐ yáo、shùn、sān wáng zhī zhì,bì běn yú rén qíng,bù lì yì yǐ wéi gāo,bù nì qíng yǐ gàn yù。
dú yǐ lán gān níng wàng yuǎn yī chuān yān cǎo píng rú jiǎn
yān zhī xǐ chū qiū jiē yǐng,bīng xuě zhāo lái lù qì hún
kū yáng kū yáng ěr shēng tí,wǒ dú qī shí ér gū qī
huò yuē:zuì dà è jí,chéng xiǎo rén yǐ;jí shī ēn dé yǐ lín zhī,kě shǐ biàn ér wèi jūn zǐ。gài ēn dé rù rén zhī shēn,ér yí rén zhī sù,yǒu rú shì zhě yǐ。yuē:tài zōng zhī wèi cǐ,suǒ yǐ qiú cǐ míng yě。rán ān zhī fū zòng zhī qù yě,bù yì qí bì lái yǐ jì miǎn,suǒ yǐ zòng zhī hū?yòu ān zhī fū bèi zòng ér qù yě,bù yì qí zì guī ér bì huò miǎn,suǒ yǐ fù lái hū?fū yì qí bì lái ér zòng zhī,shì shàng zéi xià zhī qíng yě;yì qí bì miǎn ér fù lái,shì xià zéi shàng zhī xīn yě。wú jiàn shàng xià jiāo xiāng zéi yǐ chéng cǐ míng yě,wū yǒu suǒ wèi shī ēn dé yǔ fū zhī xìn yì zhě zāi?bù rán,tài zōng shī dé yú tiān xià,yú zī liù nián yǐ,bù néng shǐ xiǎo rén bù wéi jí è dà zuì,ér yī rì zhī ēn,néng shǐ shì sǐ rú guī,ér cún xìn yì。cǐ yòu bù tōng zhī lùn yě!
yě kuàng yún lián shù,tiān hán yàn jù shā
xún cháng bǎi zhòng huā qí fā,piān zhāi lí huā yǔ bái rén
chàng bà qiū fén chóu wèi xiē,chūn cóng rèn qǔ shuāng qī dié
xìn yì xíng yú jūn zǐ,ér xíng lù shī yú xiǎo rén。xíng rù yú sǐ zhě,nǎi zuì dà è jí,cǐ yòu xiǎo rén zhī yóu shèn zhě yě。níng yǐ yì sǐ,bù gǒu xìng shēng,ér shì sǐ rú guī,cǐ yòu jūn zǐ zhī yóu nán zhě yě。fāng táng tài zōng zhī liù nián,lù dà pì qiú sān bǎi yú rén,zòng shǐ huán jiā,yuē qí zì guī yǐ jiù sǐ。shì yǐ jūn zǐ zhī nán néng,qī xiǎo rén zhī yóu zhě yǐ bì néng yě。qí qiú jí qī,ér zú zì guī wú hòu zhě。shì jūn zǐ zhī suǒ nán,ér xiǎo rén zhī suǒ yì yě。cǐ qǐ jìn yú rén qíng zāi?
bào dá chūn guāng zhī yǒu chǔ,yīng xū měi jiǔ sòng shēng yá
bié yǒu xiāng sī chù,tí niǎo zá yè fēng
nà kān shū yǔ dī huáng hūn gèng tè dì、yì wáng sūn
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 教导晚辈要从幼年时开始,便培养他们凡事应有正直、宽大、无所隐藏的气概;在日常生活中要时时反省自己的行为思想,不能没有自我督促和自我砥砺的修养。注释气象:气概,人的言行态度。检:
《读山海经》是陶渊明隐居时所写13首组诗的第一首。诗的前6句向人们描述:初夏之际,草木茂盛,鸟托身丛林而自有其乐,诗人寓居在绿树环绕的草庐,也自寻其趣,耕作之余悠闲地读起书来。情调
关于宜阳的战事,冯章对秦武王说:“不攻克宜阳,韩、楚两国就会联合起来,利用我国疲困而发动进攻,国家必然危机!我国不如答应把汉中让给楚国,以此取得楚国的欢心。楚国一高兴就不会进攻我国
远送你从这里就要分别了,青山空自惆怅,倍增离情。什么时候能够再举杯共饮,昨天夜里我们还在月色中同行。各郡的百姓都讴歌你,不忍心你离去,你在三朝为官,多么光荣。送走你我独自回到江
以前总觉得纳兰词的风骨就是豪放、大气,今夜细读之下,竟然读出些许忧伤的精魂。 “万帐穹庐人醉,星影摇摇欲坠。”一句,无限风光惊绝,曾被王国维评为“千古壮观”。
相关赏析
- 根据五音和五行相配来判断敌情乃至指挥用兵,迹近荒诞,不足凭信。但是,其利用各种手段来侦察敌情,透过各种蛛丝马迹判断敌情并进而作出相应决策的思想仍不乏可取之处。清朝将领年羹尧闻雁即警
平津侯公孙弘的本传中称他意忌内深,杀死主父僵,驱逐黄仲舒,都是他出的力。然而他可以称道的事情有两件:汉武帝设置苍海、朔方二郡,公孙弘多次进谏,认为使我国疲惫来奉养无用之地,希望废除
○庾季才 庾季才,字叔奕,新野人。 他的第八代祖父名叫庾滔,随晋元帝南下过长江,官至散骑常侍,元帝封他为遂昌侯,因此安家于南郡江陵县。 祖父名叫庾诜,是梁代处士,与同宗族的庾
①“再见”二句:扬雄《解嘲》:“或立谈而封侯。”《史记·虞卿传》载,虞卿说赵孝成王,一见赐黄金百镒、白璧一双,再见为赵上卿,三见卒受相印,封万户侯。②藕耕:《论语
王勃路过钟陵,正赶上九月九日都督在滕王阁大宴宾客,事先背地里命他的女婿作一篇序以向宾客夸耀,于是拿出纸笔遍请宾客作序,大家都不敢担承。到王勃那里,竟漫不经心地接过笔来,也不推辞
作者介绍
-
张埜
张埜,生卒年不详,延祐、至治年间在世。元词人。字野夫,号古山,邯郸(今河北邯郸)人。官至翰林修撰,作品收《古山乐府》。其父张之翰,号西岩老人,亦为词人。