超然台记
作者:韩缜 朝代:宋朝诗人
- 超然台记原文:
- 凤凋碧柳愁眉淡,露染黄花笑靥深
夫所为求褔而辞祸者,以褔可喜而祸可悲也。人之所欲无穷,而物之可以足吾欲者有尽,美恶之辨战乎中,而去取之择交乎前。则可乐者常少,而可悲者常多。是谓求祸而辞褔。夫求祸而辞褔,岂人之情也哉?物有以盖之矣。彼游于物之内,而不游于物之外。物非有大小也,自其内而观之,未有不高且大者也。彼挟其高大以临我,则我常眩乱反复,如隙中之观斗,又焉知胜负之所在。是以美恶横生,而忧乐出焉,可不大哀乎!
鱼泽滩头嘶猎马,省嵬城畔看黄河
而园之北,因城以为台者旧矣,稍葺而新之。时相与登览,放意肆志焉。南望马耳、常山,出没隐见,若近若远,庶几有隐君子乎!而其东则庐山,秦人卢敖之所从遁也。西望穆陵,隐然如城郭,师尚父、齐桓公之遗烈,犹有存者。北俯潍水,慨然太息,思淮阴之功,而吊其不终。台高而安,深而明,夏凉而冬温。雨雪之朝,风月之夕,予未尝不在,客未尝不从。撷园蔬,取池鱼,酿秫酒,瀹脱粟而食之,曰:“乐哉游乎!"
移舟泊烟渚,日暮客愁新
安得五彩虹,驾天作长桥
方是时,予弟子由,适在济南,闻而赋之,且名其台曰“超然”,以见余之无所往而不乐者,盖游于物之外也。
白雪却嫌春色晚,故穿庭树作飞花
哺糟啜醨皆可以醉;果蔬草木,皆可以饱。推此类也,吾安往而不乐?
徘徊将何见忧思独伤心
千年忠义气,日星光离骚读罢总堪伤
自别西风憔悴甚,冻云流水平桥
凡物皆有可观。苟有可观,皆有可乐,非必怪奇伟丽者也。
更落尽梨花,飞尽杨花,春也成憔悴
雁声不到东篱畔,满城但、风雨凄凉
余自钱塘移守胶西,释舟楫之安,而服车马之劳;去雕墙之美,而蔽采椽之居;背湖山之观,而适桑麻之野。始至之日,岁比不登,盗贼满野,狱讼充斥;而斋厨索然,日食杞菊。人固疑余之不乐也。处之期年,而貌加丰,发之白者,日以反黑。予既乐其风俗之淳,而其吏民亦安予之拙也。于是治其园圃,洁其庭宇,伐安丘、高密之木,以修补破败,为苟全之计。
- 超然台记拼音解读:
- fèng diāo bì liǔ chóu méi dàn,lù rǎn huáng huā xiào yè shēn
fū suǒ wéi qiú fù ér cí huò zhě,yǐ fù kě xǐ ér huò kě bēi yě。rén zhī suǒ yù wú qióng,ér wù zhī kě yǐ zú wú yù zhě yǒu jǐn,měi è zhī biàn zhàn hū zhōng,ér qù qǔ zhī zé jiāo hū qián。zé kě lè zhě cháng shǎo,ér kě bēi zhě cháng duō。shì wèi qiú huò ér cí fù。fū qiú huò ér cí fù,qǐ rén zhī qíng yě zāi?wù yǒu yǐ gài zhī yǐ。bǐ yóu yú wù zhī nèi,ér bù yóu yú wù zhī wài。wù fēi yǒu dà xiǎo yě,zì qí nèi ér guān zhī,wèi yǒu bù gāo qiě dà zhě yě。bǐ xié qí gāo dà yǐ lín wǒ,zé wǒ cháng xuàn luàn fǎn fù,rú xì zhōng zhī guān dòu,yòu yān zhī shèng fù zhī suǒ zài。shì yǐ měi è héng shēng,ér yōu lè chū yān,kě bù dà āi hū!
yú zé tān tóu sī liè mǎ,shěng wéi chéng pàn kàn huáng hé
ér yuán zhī běi,yīn chéng yǐ wéi tái zhě jiù yǐ,shāo qì ér xīn zhī。shí xiāng yǔ dēng lǎn,fàng yì sì zhì yān。nán wàng mǎ ěr、cháng shān,chū mò yǐn jiàn,ruò jìn ruò yuǎn,shù jī yǒu yǐn jūn zǐ hū!ér qí dōng zé lú shān,qín rén lú áo zhī suǒ cóng dùn yě。xī wàng mù líng,yǐn rán rú chéng guō,shī shàng fù、qí huán gōng zhī yí liè,yóu yǒu cún zhě。běi fǔ wéi shuǐ,kǎi rán tài xī,sī huái yīn zhī gōng,ér diào qí bù zhōng。tái gāo ér ān,shēn ér míng,xià liáng ér dōng wēn。yǔ xuě zhī cháo,fēng yuè zhī xī,yǔ wèi cháng bù zài,kè wèi cháng bù cóng。xié yuán shū,qǔ chí yú,niàng shú jiǔ,yuè tuō sù ér shí zhī,yuē:“lè zāi yóu hū!"
yí zhōu pō yān zhǔ,rì mù kè chóu xīn
ān dé wǔ cǎi hóng,jià tiān zuò cháng qiáo
fāng shì shí,yǔ dì zǐ yóu,shì zài jǐ nán,wén ér fù zhī,qiě míng qí tái yuē“chāo rán”,yǐ jiàn yú zhī wú suǒ wǎng ér bù lè zhě,gài yóu yú wù zhī wài yě。
bái xuě què xián chūn sè wǎn,gù chuān tíng shù zuò fēi huā
bǔ zāo chuò lí jiē kě yǐ zuì;guǒ shū cǎo mù,jiē kě yǐ bǎo。tuī cǐ lèi yě,wú ān wǎng ér bù lè?
pái huái jiāng hé jiàn yōu sī dú shāng xīn
qiān nián zhōng yì qì,rì xīng guāng lí sāo dú bà zǒng kān shāng
zì bié xī fēng qiáo cuì shén,dòng yún liú shuǐ píng qiáo
fán wù jiē yǒu kě guān。gǒu yǒu kě guān,jiē yǒu kě lè,fēi bì guài qí wěi lì zhě yě。
gèng luò jǐn lí huā,fēi jǐn yáng huā,chūn yě chéng qiáo cuì
yàn shēng bú dào dōng lí pàn,mǎn chéng dàn、fēng yǔ qī liáng
yú zì qián táng yí shǒu jiāo xī,shì zhōu jí zhī ān,ér fú chē mǎ zhī láo;qù diāo qiáng zhī měi,ér bì cǎi chuán zhī jū;bèi hú shān zhī guān,ér shì sāng má zhī yě。shǐ zhì zhī rì,suì bǐ bù dēng,dào zéi mǎn yě,yù sòng chōng chì;ér zhāi chú suǒ rán,rì shí qǐ jú。rén gù yí yú zhī bù lè yě。chù zhī qī nián,ér mào jiā fēng,fā zhī bái zhě,rì yǐ fǎn hēi。yǔ jì lè qí fēng sú zhī chún,ér qí lì mín yì ān yǔ zhī zhuō yě。yú shì zhì qí yuán pǔ,jié qí tíng yǔ,fá ān qiū、gāo mì zhī mù,yǐ xiū bǔ pò bài,wèi gǒu quán zhī jì。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 白圭说:“我治水患的水平,要超过禹。” 孟子说:“你错了。大禹治水,是遵循水的道路,所以大禹以四海为畜水的沟壑。如今先生你却把邻国当做畜水的沟壑。水逆向而行,就称之为洚水,所谓洚
⑴铅华:搽脸的粉。曹植《洛神赋》:“芳泽无加,铅华不御。”李善注:“铅华,粉也。”这三句是说梅花上面留有露水痕迹,像是洗尽脂粉,显得丽质天生。⑵冰盘:果盘。燕:通“宴”。这句用韩愈
有人对公仲说;“现在有一种做法可以对国君尽忠,对国家有益,对自己有利,希望您去实现它。如今假如天下诸侯分散着去服事秦国,那么韩国是最受到轻视的;假如天下诸侯联合起来背离秦国,那么韩
这诗的主要表现手法是兴寄,《毛传》云:“兴也。”什么是“兴”?孔颖达的解释最得要领,他在《毛诗正义》中说:“‘兴’者,起也。取譬引类,起发己心,《诗》文诸举草木鸟兽以见意者,皆‘兴
此诗《毛诗序》以为意在“刺衰”,说:“君臣失道,男女淫奔,不能以礼化也。”朱谋玮《诗故》以为意在“刺淫”,说:“旦而彼姝人室,日夕乃出,盖大夫妻出朝,而其君以无礼加之耳。”牟庭《诗
相关赏析
- 首联记述诗人在秋高气爽的九月登临襄阳城楼的瞬间感受。他纵目四望,心胸豁然开朗,仿佛这壮美的山川景物扫尽了游子心头的愁云。颔联紧接着具体描绘诗人眼前的山川美景,“楚山横地出,汉水接天
《奏启》是《文心雕龙》的第二十三篇,以“奏”为主,论述“奏”、“启”两种文体。本篇分“奏”、“启”两大部分。刘勰把“奏”分为两类来论述:第一段讲一般的奏文,有三个内容:一是“奏”的
阴云笼罩,我泊舟停行,就宿在湘江,深夜,我像刘琨一样起舞弄剑于江旁。万里秋风吹拂遍地的芙蓉树,暮雨浇淋着薜荔丛中的村庄。看到橘柚,使我难以忍受对家乡的思念,身处异地,谁又会把一
俗儒说凤凰、麒麟是为圣人而出现的,认为凤凰、麒麟是仁圣的禽兽。它们思虑深远,远避祸害,中国政治清明就出现,政治昏暗就隐藏不出。称颂凤凰、麒麟如此仁智,是想用它们来颂扬圣人。因为不具
这一章在继续盛赞圣人之道的基础上,提出了两个层次的重要问题。首先是修养德行以适应圣人之道的问题。因为没有极高的德行,就不能成功极高的道,所以君于应该“尊崇道德修养而追求知识学问;达
作者介绍
-
韩缜
韩缜(1019-1097)字玉汝,原籍灵寿(今属河北)人,徙雍丘(今河南杞县)。韩绛、韩维之弟。庆历进士。英宗时任淮南转运使,神宗时曾知枢密院事。哲宗立,拜尚书右仆射兼中书侍郎,罢知颍昌府。绍圣四年卒,年七十九,谥庄敏,封崇国公。《宋史》、《东都事略》有传。《全宋词》录其词一首。