苏秦以连横说秦

作者:毛文锡 朝代:唐朝诗人
苏秦以连横说秦原文
野桥梅几树,并是白纷纷
无那尘缘容易绝,燕子依然,软踏帘钩说
三千年事残鸦外,无言倦凭秋树
湖山信是东南美,一望弥千里
手种堂前垂柳,别来几度春风
遥忆独眠人,早寒惊梦频
投宿骎骎征骑,飞雪满孤村
行人怅望王孙去,买断金钗十二愁
雁行缘石径,鱼贯度飞梁
苏秦始将连横说秦惠王曰:“大王之国,西有巴、蜀、汉中之利,北有胡貉、代马之用,南有巫山、黔中之限,东有肴、函之固。田肥美,民殷富,战车万乘,奋击百万,沃野千里,蓄积饶多,地势形便,此所谓天府,天下之雄国也。以大王之贤,士民之众,车骑之用,兵法之教,可以并诸侯,吞天下,称帝而治。愿大王少留意,臣请奏其效。”
秦王曰:“寡人闻之:毛羽不丰满者,不可以高飞,文章不成者不可以诛罚,道德不厚者不可以使民,政教不顺者不可以烦大臣。今先生俨然不远千里而庭教之,愿以异日。”
苏秦曰:“臣固疑大王之不能用也。昔者神农伐补遂,黄帝伐涿鹿而禽蚩尤,尧伐驩兜,舜伐三苗,禹伐共工,汤伐有夏,文王伐崇,武王伐纣,齐桓任战而伯天下。由此观之,恶有不战者乎?古者使车毂击驰,言语相结,天下为一,约从连横,兵革不藏。文士并饬,诸侯乱惑,万端俱起,不可胜理。科条既备,民多伪态,书策稠浊,百姓不足。上下相愁,民无所聊,明言章理,兵甲愈起。辩言伟服,战攻不息,繁称文辞,天下不治。舌弊耳聋,不见成功,行义约信,天下不亲。于是乃废文任武,厚养死士,缀甲厉兵,效胜于战场。夫徒处而致利,安坐而广地,虽古五帝三王五伯,明主贤君,常欲坐而致之,其势不能。故以战续之,宽则两军相攻,迫则杖戟相橦,然后可建大功。是故兵胜于外,义强于内,威立于上,民服于下。今欲并天下,凌万乘,诎敌国,制海内,子元元,臣诸侯,非兵不可。今不嗣主,忽于至道,皆惛于教,乱于治,迷于言,惑于语,沈于辩,溺于辞。以此论之,王固不能行也。”
说秦王书十上而说不行,黑貂之裘弊,黄金百斤尽,资用乏绝,去秦而归,羸縢履蹻,负书担橐,形容枯槁,面目犁黑,状有愧色。归至家,妻不下紝,嫂不为炊。父母不与言。苏秦喟叹曰:“妻不以我为夫,嫂不以我为叔,父母不以我为子,是皆秦之罪也。”乃夜发书,陈箧数十,得太公阴符之谋,伏而诵之,简练以为揣摩。读书欲睡,引锥自刺其股,血流至足,曰:“安有说人主,不能出其金玉锦绣,取卿相之尊者乎?”期年,揣摩成,曰:“此真可以说当世之君矣。”
于是乃摩燕乌集阙,见说赵王于华屋之下,抵掌而谈,赵王大悦,封为武安君。受相印,革车百乘,锦绣千纯,白璧百双,黄金万溢,以随其后,约从散横以抑强秦,故苏秦相于赵而关不通。
当此之时,天下之大,万民之众,王侯之威,谋臣之权,皆欲决苏秦之策。不费斗粮,未烦一兵,未战一士,未绝一弦,未折一矢,诸侯相亲,贤于兄弟。夫贤人在而天下服,一人用而天下从,故曰:式于政不式于勇;式于廊庙之内,不式于四境之外。当秦之隆,黄金万溢为用,转毂连骑,炫熿于道,山东之国从风而服,使赵大重。且夫苏秦,特穷巷掘门桑户棬枢之士耳,伏轼撙衔,横历天下,廷说诸侯之王,杜左右之口,天下莫之能伉。
将说楚王,路过洛阳,父母闻之,清宫除道,张乐设饮,郊迎三十里。妻侧目而视,倾耳而听。嫂蛇行匍伏,四拜自跪而谢。苏秦曰:“嫂何前倨而后卑也?”嫂曰:“以季子之位尊而多金。”苏秦曰:“嗟乎!贫穷则父母不子,富贵则亲戚畏惧。人生世上,势位富厚,盖可忽乎哉?”
转眼葵肌初绣,又红欹栏角
苏秦以连横说秦拼音解读
yě qiáo méi jǐ shù,bìng shì bái fēn fēn
wú nà chén yuán róng yì jué,yàn zi yī rán,ruǎn tà lián gōu shuō
sān qiān nián shì cán yā wài,wú yán juàn píng qiū shù
hú shān xìn shì dōng nán měi,yī wàng mí qiān lǐ
shǒu zhǒng táng qián chuí liǔ,bié lái jǐ dù chūn fēng
yáo yì dú mián rén,zǎo hán jīng mèng pín
tóu sù qīn qīn zhēng qí,fēi xuě mǎn gū cūn
xíng rén chàng wàng wáng sūn qù,mǎi duàn jīn chāi shí èr chóu
yàn háng yuán shí jìng,yú guàn dù fēi liáng
sū qín shǐ jiāng lián héng shuō qín huì wáng yuē:“dài wáng zhī guó,xī yǒu bā、shǔ、hàn zhōng zhī lì,běi yǒu hú háo、dài mǎ zhī yòng,nán yǒu wū shān、qián zhōng zhī xiàn,dōng yǒu yáo、hán zhī gù。tián féi měi,mín yīn fù,zhàn chē wàn shèng,fèn jī bǎi wàn,wò yě qiān lǐ,xù jī ráo duō,dì shì xíng biàn,cǐ suǒ wèi tiān fǔ,tiān xià zhī xióng guó yě。yǐ dài wáng zhī xián,shì mín zhī zhòng,chē qí zhī yòng,bīng fǎ zhī jiào,kě yǐ bìng zhū hóu,tūn tiān xià,chēng dì ér zhì。yuàn dài wáng shǎo liú yì,chén qǐng zòu qí xiào。”
qín wáng yuē:“guǎ rén wén zhī:máo yǔ bù fēng mǎn zhě,bù kě yǐ gāo fēi,wén zhāng bù chéng zhě bù kě yǐ zhū fá,dào dé bù hòu zhě bù kě yǐ shǐ mín,zhèng jiào bù shùn zhě bù kě yǐ fán dà chén。jīn xiān shēng yǎn rán bù yuǎn qiān lǐ ér tíng jiào zhī,yuàn yǐ yì rì。”
sū qín yuē:“chén gù yí dài wáng zhī bù néng yòng yě。xī zhě shén nóng fá bǔ suì,huáng dì fá zhuō lù ér qín chī yóu,yáo fá huān dōu,shùn fá sān miáo,yǔ fá gòng gōng,tāng fá yǒu xià,wén wáng fá chóng,wǔ wáng fá zhòu,qí huán rèn zhàn ér bó tiān xià。yóu cǐ guān zhī,è yǒu bù zhàn zhě hū?gǔ zhě shǐ chē gū jī chí,yán yǔ xiāng jié,tiān xià wèi yī,yuē cóng lián héng,bīng gé bù cáng。wén shì bìng chì,zhū hóu luàn huò,wàn duān jù qǐ,bù kě shèng lǐ。kē tiáo jì bèi,mín duō wěi tài,shū cè chóu zhuó,bǎi xìng bù zú。shàng xià xiāng chóu,mín wú suǒ liáo,míng yán zhāng lǐ,bīng jiǎ yù qǐ。biàn yán wěi fú,zhàn gōng bù xī,fán chēng wén cí,tiān xià bù zhì。shé bì ěr lóng,bú jiàn chéng gōng,xíng yì yuē xìn,tiān xià bù qīn。yú shì nǎi fèi wén rèn wǔ,hòu yǎng sǐ shì,zhuì jiǎ lì bīng,xiào shèng yú zhàn chǎng。fū tú chù ér zhì lì,ān zuò ér guǎng dì,suī gǔ wǔ dì sān wáng wǔ bó,míng zhǔ xián jūn,cháng yù zuò ér zhì zhī,qí shì bù néng。gù yǐ zhàn xù zhī,kuān zé liǎng jūn xiāng gōng,pò zé zhàng jǐ xiāng tóng,rán hòu kě jiàn dà gōng。shì gù bīng shèng yú wài,yì qiáng yú nèi,wēi lì yú shàng,mín fú yú xià。jīn yù bìng tiān xià,líng wàn shèng,qū dí guó,zhì hǎi nèi,zi yuán yuán,chén zhū hóu,fēi bīng bù kě。jīn bù sì zhǔ,hū yú zhì dào,jiē hūn yú jiào,luàn yú zhì,mí yú yán,huò yú yǔ,shěn yú biàn,nì yú cí。yǐ cǐ lùn zhī,wáng gù bù néng xíng yě。”
shuō qín wáng shū shí shàng ér shuō bù xíng,hēi diāo zhī qiú bì,huáng jīn bǎi jīn jǐn,zī yòng fá jué,qù qín ér guī,léi téng lǚ juē,fù shū dān tuó,xíng róng kū gǎo,miàn mù lí hēi,zhuàng yǒu kuì sè。guī zhì jiā,qī bù xià rèn,sǎo bù wéi chuī。fù mǔ bù yǔ yán。sū qín kuì tàn yuē:“qī bù yǐ wǒ wèi fū,sǎo bù yǐ wǒ wèi shū,fù mǔ bù yǐ wǒ wèi zi,shì jiē qín zhī zuì yě。”nǎi yè fā shū,chén qiè shù shí,dé tài gōng yīn fú zhī móu,fú ér sòng zhī,jiǎn liàn yǐ wéi chuǎi mó。dú shū yù shuì,yǐn zhuī zì cì qí gǔ,xuè liú zhì zú,yuē:“ān yǒu shuō rén zhǔ,bù néng chū qí jīn yù jǐn xiù,qǔ qīng xiàng zhī zūn zhě hū?”qī nián,chuǎi mó chéng,yuē:“cǐ zhēn kě yǐ shuō dāng shì zhī jūn yǐ。”
yú shì nǎi mó yàn wū jí quē,jiàn shuō zhào wáng yú huá wū zhī xià,dǐ zhǎng ér tán,zhào wáng dà yuè,fēng wèi wǔ ān jūn。shòu xiāng yìn,gé chē bǎi chéng,jǐn xiù qiān chún,bái bì bǎi shuāng,huáng jīn wàn yì,yǐ suí qí hòu,yuē cóng sàn héng yǐ yì qiáng qín,gù sū qín xiāng yú zhào ér guān bù tōng。
dāng cǐ zhī shí,tiān xià zhī dà,wàn mín zhī zhòng,wáng hóu zhī wēi,móu chén zhī quán,jiē yù jué sū qín zhī cè。bù fèi dòu liáng,wèi fán yī bīng,wèi zhàn yī shì,wèi jué yī xián,wèi zhé yī shǐ,zhū hóu xiāng qīn,xián yú xiōng dì。fū xián rén zài ér tiān xià fú,yī rén yòng ér tiān xià cóng,gù yuē:shì yú zhèng bù shì yú yǒng;shì yú láng miào zhī nèi,bù shì yú sì jìng zhī wài。dāng qín zhī lóng,huáng jīn wàn yì wèi yòng,zhuǎn gǔ lián qí,xuàn huáng yú dào,shān dōng zhī guó cóng fēng ér fú,shǐ zhào dà zhòng。qiě fú sū qín,tè qióng xiàng jué mén sāng hù juàn shū zhī shì ěr,fú shì zǔn xián,héng lì tiān xià,tíng shuō zhū hóu zhī wáng,dù zuǒ yòu zhī kǒu,tiān xià mò zhī néng kàng。
jiāng shuō chǔ wáng,lù guò luò yáng,fù mǔ wén zhī,qīng gōng chú dào,zhāng lè shè yǐn,jiāo yíng sān shí lǐ。qī cè mù ér shì,qīng ěr ér tīng。sǎo shé xíng pú fú,sì bài zì guì ér xiè。sū qín yuē:“sǎo hé qián jù ér hòu bēi yě?”sǎo yuē:“yǐ jì zǐ zhī wèi zūn ér duō jīn。”sū qín yuē:“jiē hū!pín qióng zé fù mǔ bù zǐ,fù guì zé qīn qī wèi jù。rén shēng shì shàng,shì wèi fù hòu,gài kě hū hū zāi?”
zhuǎn yǎn kuí jī chū xiù,yòu hóng yī lán jiǎo
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“儿”字在枝韵,读如“倪”,与“衣”叶韵。今南方仍有此音。黄梅:梅子黄时。
(一)陈子昂其诗风骨峥嵘,寓意深远,苍劲有力,有《陈伯玉集》传世。陈子昂青少年时家庭较富裕,轻财好施,慷慨任侠。成年后始发愤攻读,博览群书,擅长写作。同时关心国事,要求在政治上有所
①庚申除夜:即康熙十九年(1680)除夜。②收取二句:柘枝,即柘枝舞。此舞唐代由西域传入内地,初为独舞,后演化为双人舞,宋时发展为多人舞。范文澜、蔡美彪《中国通史》谓:“柘枝舞女着
世祖光武皇帝中之下建武十二年(丙申、36)  汉纪三十五 汉光武帝建武十二年(丙申,公元36年)  [1]春,正月,吴汉破公孙述将魏党、公孙永于鱼涪津,遂围武阳。述遣子婿史兴救之,
夏帝仲康开始治理四海,胤侯受命掌管夏王的六师。羲和放弃他的职守,在他的私邑嗜酒荒乱。胤侯接受王命,去征伐羲和。胤侯告戒军众说:“啊!我的众位官长。圣人有谟有训,明白指明了定国安邦的

相关赏析

齐国、楚国结下了怨仇,宋国请求中立。齐国逼迫宋国跟随自己,宋国只得答应。子象为了楚国的利益对宋王说:“楚国因为宽厚失掉了宋国,准备效法齐国逼迫宋国。齐国因为用逼迫的办法得到-了宋国
陈著,鄞县(今浙江宁波)人。宋朝词人。1214年生。宝祐四年(1256)进士。官著作郎,出知嘉兴府。忤贾似道,改临安通判。著有《本堂文集》九十四卷。四年,除著作郎。以忤贾似道,出知
伐字的右边是“戈”,矜字的左边是“矛”,戈、矛都是兵器,有杀伤之意;从这两个字,自夸自大的人可以得到极大的警惕。仁字在旁边的“人”,义字的下面是“我”,可见得要讲仁义,并不在远
山川景色的美丽,自古以来就是文人雅士共同赞叹的。巍峨的山峰耸入云端,明净的溪流清澈见底。两岸的石壁色彩斑斓交相辉映。青葱的树木,翠绿的竹林,四季长存。清晨的薄雾将要消散的时候,
霍光字子孟,是骠骑将军霍去病的弟弟。他的父亲中孺,是河东平阳人,以县吏的身份在平阳侯家供事,同侍女卫少儿私通而生下霍去病。中孺差事完成后回到家中又娶妻生下霍光,与卫少儿断了关系不通

作者介绍

毛文锡 毛文锡 (约公元913年前后在世),南阳(今河南南阳)人,唐进士,后任后蜀翰林学士,升为内枢密使,加为文思殿大学士,拜为司徒。其后被贬为茂州司马。后蜀向后唐投降,毛文锡随后蜀皇帝王衍一起入后唐,与欧阳炯等人以词章任职于内庭。

苏秦以连横说秦原文,苏秦以连横说秦翻译,苏秦以连横说秦赏析,苏秦以连横说秦阅读答案,出自毛文锡的作品

版权声明:本文内容由网友上传(或整理自网络),原作者已无法考证,版权归原作者所有。泛目录免费发布仅供学习参考,其观点不代表本站立场。

转载请注明:原文链接 | http://xbdnog.com/eUm7P2/oI9fyw.html