亲政篇
作者:屈复 朝代:清朝诗人
- 亲政篇原文:
- 国朝圣节、冬至、正旦大朝则会奉天殿,即古之正朝也。常日则奉天门,即古之外朝也。而内朝独缺。然非缺也,华盖、谨身、武英等殿,岂非内朝之遗制乎?洪武中如宋濂、刘基,永乐以来如杨士奇、杨荣等,日侍左右,大臣蹇义、夏元吉等,常奏对便殿。于斯时也,岂有壅隔之患哉?今内朝未复,临御常朝之后,人臣无复进见,三殿高閟,鲜或窥焉。故上下之情,壅而不通;天下之弊,由是而积。孝宗晚年,深感有慨于斯,屡召大臣于便殿,讲论天下事。方将有为,而民之无禄,不及睹至治之美,天下至今以为恨矣。
惟陛下远法圣祖,近法孝宗,尽铲近世壅隔之弊。常朝之外,即文华、武英二殿,仿古内朝之意,大臣三日或五日一次起居,侍从、台谏各一员上殿轮对;诸司有事咨决,上据所见决之,有难决者,与大臣面议之;不时引见群臣,凡谢恩辞见之类,皆得上殿陈奏。虚心而问之,和颜色而道之,如此,人人得以自尽。陛下虽身居九重,而天下之事灿然毕陈于前。外朝所以正上下之分,内朝所以通远近之情。如此,岂有近时壅隔之弊哉?唐、虞之时,明目达聪,嘉言罔伏,野无遗贤,亦不过是而已。
落花夜雨辞寒食尘香明日城南陌
谓谁朝来不作意,狂风挽断最长条。
愚以为欲上下之交,莫若复古内朝之法。盖周之时有三朝:库门之外为正朝,询谋大臣在焉;路门之外为治朝,日视朝在焉;路门之内为内朝,亦曰燕朝。《玉藻》云:“君日出而视朝,退视路寝听政。” 盖视朝而见群臣,所以正上下之分;听政而视路寝,所以通远近之情。汉制:大司马、左右前后将军、侍中、散骑诸吏为中朝,丞相以下至六百石为外朝。唐皇城之北南三门曰承天,元正、冬至受万国之朝贡,则御焉,盖古之外朝也。其北曰太极门,其西曰太极殿,朔、望则坐而视朝,盖古之正朝也。又北曰两仪殿,常日听朝而视事,盖古之内朝也。宋时常朝则文德殿,五日一起居则垂拱殿,正旦、冬至、圣节称贺则大庆殿,赐宴则紫宸殿或集英殿,试进士则崇政殿。侍从以下,五日一员上殿,谓之轮对,则必入陈时政利害。内殿引见,亦或赐坐,或免穿靴,盖亦有三朝之遗意焉。盖天有三垣,天子象之。正朝,象太极也;外朝,象天市也;内朝,象紫微也。自古然矣。
交则泰,不交则否,自古皆然,而不交之弊,未有如近世之甚者。君臣相见,止于视朝数刻;上下之间,章奏批答相关接,刑名法度相维持而已。非独沿袭故事,亦其地势使然。何也?国家常朝于奉天门,未尝一日废,可谓勤矣。然堂陛悬绝,威仪赫奕,御史纠仪,鸿胪举不如法,通政司引奏,上特视之,谢恩见辞,湍湍而退,上何尝治一事,下何尝进一言哉?此无他,地势悬绝,所谓堂上远于万里,虽欲言无由言也。
雁柱十三弦,一一春莺语
《易》之《泰》:“上下交而其志同。”其《否》曰:“上下不交而天下无邦。”盖上之情达于下,下之情达于上,上下一体,所以为“泰”。下之情壅阏而不得上闻,上下间隔,虽有国而无国矣,所以为“否”也。
孤客伤逝湍,徒旅苦奔峭
三五年时三五月,可怜杯酒不曾消
一寸丹心图报国,两行清泪为思亲
中庭月色正清明,无数杨花过无影
靡芜盈手泣斜晖,闻道邻家夫婿归
村北村南,谷雨才耕遍秀麦连冈桑叶贱
玉轮碾平芳草,半面恼红妆。
- 亲政篇拼音解读:
- guó cháo shèng jié、dōng zhì、zhēng dàn dà cháo zé huì fèng tiān diàn,jí gǔ zhī zhèng cháo yě。cháng rì zé fèng tiān mén,jí gǔ zhī wài cháo yě。ér nèi cháo dú quē。rán fēi quē yě,huá gài、jǐn shēn、wǔ yīng děng diàn,qǐ fēi nèi cháo zhī yí zhì hū?hóng wǔ zhōng rú sòng lián、liú jī,yǒng lè yǐ lái rú yáng shì qí、yáng róng děng,rì shì zuǒ yòu,dà chén jiǎn yì、xià yuán jí děng,cháng zòu duì biàn diàn。yú sī shí yě,qǐ yǒu yōng gé zhī huàn zāi?jīn nèi cháo wèi fù,lín yù cháng cháo zhī hòu,rén chén wú fù jìn jiàn,sān diàn gāo bì,xiān huò kuī yān。gù shàng xià zhī qíng,yōng ér bù tōng;tiān xià zhī bì,yóu shì ér jī。xiào zōng wǎn nián,shēn gǎn yǒu kǎi yú sī,lǚ zhào dà chén yú biàn diàn,jiǎng lùn tiān xià shì。fāng jiāng yǒu wéi,ér mín zhī wú lù,bù jí dǔ zhì zhì zhī měi,tiān xià zhì jīn yǐ wéi hèn yǐ。
wéi bì xià yuǎn fǎ shèng zǔ,jìn fǎ xiào zōng,jǐn chǎn jìn shì yōng gé zhī bì。cháng cháo zhī wài,jí wén huá、wǔ yīng èr diàn,fǎng gǔ nèi cháo zhī yì,dà chén sān rì huò wǔ rì yī cì qǐ jū,shì cóng、tái jiàn gè yī yuán shàng diàn lún duì;zhū sī yǒu shì zī jué,shàng jù suǒ jiàn jué zhī,yǒu nán jué zhě,yǔ dà chén miàn yì zhī;bù shí yǐn jiàn qún chén,fán xiè ēn cí jiàn zhī lèi,jiē dé shàng diàn chén zòu。xū xīn ér wèn zhī,hé yán sè ér dào zhī,rú cǐ,rén rén dé yǐ zì jìn。bì xià suī shēn jū jiǔ zhòng,ér tiān xià zhī shì càn rán bì chén yú qián。wài cháo suǒ yǐ zhèng shàng xià zhī fēn,nèi cháo suǒ yǐ tōng yuǎn jìn zhī qíng。rú cǐ,qǐ yǒu jìn shí yōng gé zhī bì zāi?táng、yú zhī shí,míng mù dá cōng,jiā yán wǎng fú,yě wú yí xián,yì bù guò shì ér yǐ。
luò huā yè yǔ cí hán shí chén xiāng míng rì chéng nán mò
wèi shuí zhāo lái bù zuò yì,kuáng fēng wǎn duàn zuì cháng tiáo。
yú yǐ wéi yù shàng xià zhī jiāo,mò ruò fù gǔ nèi cháo zhī fǎ。gài zhōu zhī shí yǒu sān cháo:kù mén zhī wài wèi zhèng cháo,xún móu dà chén zài yān;lù mén zhī wài wèi zhì cháo,rì shì cháo zài yān;lù mén zhī nèi wèi nèi cháo,yì yuē yàn cháo。《yù zǎo》yún:“jūn rì chū ér shì cháo,tuì shì lù qǐn tīng zhèng。” gài shì cháo ér jiàn qún chén,suǒ yǐ zhèng shàng xià zhī fēn;tīng zhèng ér shì lù qǐn,suǒ yǐ tōng yuǎn jìn zhī qíng。hàn zhì:dà sī mǎ、zuǒ yòu qián hòu jiāng jūn、shì zhōng、sàn qí zhū lì wèi zhōng cháo,chéng xiàng yǐ xià zhì liù bǎi shí wèi wài cháo。táng huáng chéng zhī běi nán sān mén yuē chéng tiān,yuán zhèng、dōng zhì shòu wàn guó zhī cháo gòng,zé yù yān,gài gǔ zhī wài cháo yě。qí běi yuē tài jí mén,qí xī yuē tài jí diàn,shuò、wàng zé zuò ér shì cháo,gài gǔ zhī zhèng cháo yě。yòu běi yuē liǎng yí diàn,cháng rì tīng cháo ér shì shì,gài gǔ zhī nèi cháo yě。sòng shí cháng cháo zé wén dé diàn,wǔ rì yì qǐ jū zé chuí gǒng diàn,zhēng dàn、dōng zhì、shèng jié chēng hè zé dà qìng diàn,cì yàn zé zǐ chén diàn huò jí yīng diàn,shì jìn shì zé chóng zhèng diàn。shì cóng yǐ xià,wǔ rì yī yuán shàng diàn,wèi zhī lún duì,zé bì rù chén shí zhèng lì hài。nèi diàn yǐn jiàn,yì huò cì zuò,huò miǎn chuān xuē,gài yì yǒu sān cháo zhī yí yì yān。gài tiān yǒu sān yuán,tiān zǐ xiàng zhī。zhèng cháo,xiàng tài jí yě;wài cháo,xiàng tiān shì yě;nèi cháo,xiàng zǐ wēi yě。zì gǔ rán yǐ。
jiāo zé tài,bù jiāo zé fǒu,zì gǔ jiē rán,ér bù jiāo zhī bì,wèi yǒu rú jìn shì zhī shèn zhě。jūn chén xiāng jiàn,zhǐ yú shì cháo shù kè;shàng xià zhī jiān,zhāng zòu pī dá xiāng guān jiē,xíng míng fǎ dù xiāng wéi chí ér yǐ。fēi dú yán xí gù shì,yì qí dì shì shǐ rán。hé yě?guó jiā cháng cháo yú fèng tiān mén,wèi cháng yī rì fèi,kě wèi qín yǐ。rán táng bì xuán jué,wēi yí hè yì,yù shǐ jiū yí,hóng lú jǔ bù rú fǎ,tōng zhèng sī yǐn zòu,shàng tè shì zhī,xiè ēn jiàn cí,tuān tuān ér tuì,shàng hé cháng zhì yī shì,xià hé cháng jìn yī yán zāi?cǐ wú tā,dì shì xuán jué,suǒ wèi táng shàng yuǎn yú wàn lǐ,suī yù yán wú yóu yán yě。
yàn zhù shí sān xián,yī yī chūn yīng yǔ
《yì》zhī《tài》:“shàng xià jiāo ér qí zhì tóng。”qí《fǒu》yuē:“shàng xià bù jiāo ér tiān xià wú bāng。”gài shang zhī qíng dá yú xià,xià zhī qíng dá yú shàng,shàng xià yī tǐ,suǒ yǐ wéi“tài”。xià zhī qíng yōng è ér bù dé shàng wén,shàng xià jiàn gé,suī yǒu guó ér wú guó yǐ,suǒ yǐ wéi“fǒu”yě。
gū kè shāng shì tuān,tú lǚ kǔ bēn qiào
sān wǔ nián shí sān wǔ yuè,kě lián bēi jiǔ bù céng xiāo
yī cùn dān xīn tú bào guó,liǎng xíng qīng lèi wèi sī qīn
zhōng tíng yuè sè zhèng qīng míng,wú shù yáng huā guò wú yǐng
mí wú yíng shǒu qì xié huī,wén dào lín jiā fū xù guī
cūn běi cūn nán,gǔ yǔ cái gēng biàn xiù mài lián gāng sāng yè jiàn
yù lún niǎn píng fāng cǎo,bàn miàn nǎo hóng zhuāng。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 会稽山水清幽、风景秀丽。东晋时期,不少名士住在这里,谈玄论道,放浪形骸。晋穆帝永和九年(353)农历三月初三,“初渡浙江有终焉之志”的王羲之,曾在会稽山阴的兰亭(今绍兴城外的兰渚山
臣僚引述古代的事例规劝君主时,应当选取时代较近的前代史实,这群事势相接,说的人得到了强有力的证据,听的人足以引以为戒。《 诗经》 说:“殷监(同鉴)不远,在夏后之世(即商朝)。”《
比喻青出于蓝而胜于蓝,而新生力量的成长又须老一代积极扶持。前两句是回顾,既表达了“长江后浪推前浪,一代新人胜旧人”,又表达了后辈不忘前辈扶持教导之恩;后两句是展望,用以表达新生力量
除了“鹳蚌相争、渔翁得利”外,这里又出来一个典故:“犬兔相争、农夫得利”。它们都用形象的故事说明了多方斗争中最后一方取胜的真理。多方斗争,一定要善于借力打力,以他人的内耗、相争来消
二十七日(有缺文)我看见前边的路渐渐被遮敝了,而旁边有痕迹,可以踩着石头而上,于是往北向上攀登。多次悬空在陡峻的石梯上,顺着崖石像猿猴一样升登。一里半,则两边的崖壁向前突出,都是纯
相关赏析
- 宇文虚中(1079~1146),南宋爱国的政治家、词人。先世河南人,于唐末入蜀。成都广都(今成都双流)人。由于秦桧告密,被金国发现是南宋的卧底,后全家惨遭金熙宗杀害。宇文虚中工诗文
从尧舜至今,天下分裂而又统一的有四次:周朝末年为战国七雄,秦朝统一;汉朝末年为魏、蜀、吴三国鼎立,晋朝统一;晋朝大乱分裂为十几个小国,争战持续了三百年,隋朝统一;唐朝之后又分裂为八
孙子说:用兵的原则,将领接受君命,从召集军队,安营扎寨,到开赴战场与敌对峙,没有比率先争得制胜的条件更难的事了。“军争”中最困难的地方就在于以迂回进军的方式实现更快到达预定
这是一首送别词,词中以轻松活泼的笔调,巧妙别致的比喻,风趣俏皮的语言,表达了作者在越州大都督府送别友人鲍浩然时的心绪。词的上片着重写人。起首两句,运用风趣的笔墨,把景语变成情语,把
这首咏物诗写于何年,诸说不一,可能是诗人于公元851年(大中五年)应东川节度使柳仲郢聘请为书记,入蜀时所作。扶风,在今陕西宝鸡市东。他的《韩冬郎即席二首》,有“剑栈风樯各苦辛,别时
作者介绍
-
屈复
屈复(1668~1745)清代诗人。初名北雄,后改复,字见心,号晦翁,晚号逋翁、金粟老人,世称“关西夫子”。蒲城(今属陕西)县罕井镇人,后迁县城北关。19岁时童子试第一名。不久出游晋、豫、苏、浙各地,又历经闽、粤等处,并四至京师。乾隆元年(1736)曾被举博学鸿词科,不肯应试。72岁时尚在北京蒲城会馆撰书,终生未归故乡。 著有《弱水集》等。
屈复熟悉历代兴亡史实,自负有经世才略,曾说:“随行一卷惟黄石,烂在腹中三十年。”(邓之诚《清诗纪事初编》)屈复诗的风格浑劲朴真,悲凉郁勃,现存五七言近体和古体2200多首。内容大多咏史记事,旅游酬答,在不少作品里表现了他的故国兴亡感慨。如《过流曲川》记述顺治六年(1649)吴三桂屠杀他家乡义兵十多万人的史事:“井底蛙声竟何在?十万游魂哭夜月。满地闲花新落愁,至今河汉皆东流。”诗中对被害民众表示悼念,对起义士兵作了赞颂。《六十生辰》中说:“石转志莫移,电流空自讼。永怀劬劳思,此日能无痛?”显示他的志节和对故乡及亲人的怀念。其他如《送故乡亲友下第旋里》 7首、《送陈宗五旋里》10首等诗也都写了不忘恢复的抱负和有家难归的心境。
著作有《弱水集》22卷,《楚辞新注》8卷,《杜工部诗评》18卷,《唐诗成法》8卷,《玉溪生诗意》(又名《李义山诗笺注》)8卷,皆乾隆刊本,后曾被列为禁书。《玉溪生诗意》有扬州艺古堂刊本,上海会文堂石印本。