瘗旅文

作者:袁宏道 朝代:明朝诗人
瘗旅文原文
  尔诚恋兹五斗而来,则宜欣然就道,胡为乎吾昨望见尔容蹙然,盖不任其忧者?夫冲冒雾露,扳援崖壁,行万峰之顶,饥渴劳顿,筋骨疲惫,而又瘴疬侵其外,忧郁攻其中,其能以无死乎?吾固知尔之必死,然不谓若是其速,又不谓尔子尔仆亦遽然奄忽也!皆尔自取,谓之何哉!吾念尔三骨之无依而来瘗尔,乃使吾有无穷之怆也。
  念其暴骨无主,将二童子持畚、锸往瘗之,二童子有难色然。予曰:“嘻!吾与尔犹彼也!”二童闵然涕下,请往。就其傍山麓为三坎,埋之。又以只鸡、饭三盂,嗟吁涕洟而告之,曰:
  吾为尔歌,尔听之。歌曰:连峰际天兮,飞鸟不通。游子怀乡兮,莫知西东。莫知西东兮,维天则同。异域殊方兮,环海之中。达观随寓兮,奚必予宫。魂兮魂兮,无悲以恫。
  维正德四年秋月三日,有吏目云自京来者,不知其名氏,携一子一仆,将之任,过龙场,投宿土苗家。予从篱落间望见之,阴雨昏黑,欲就问讯北来事,不果。明早,遣人觇之,已行矣。
  呜呼伤哉!繄何人?繄何人?吾龙场驿丞余姚王守仁也。吾与尔皆中土之产,吾不知尔郡邑,尔乌为乎来为兹山之鬼乎?古者重去其乡,游宦不逾千里。吾以窜逐而来此,宜也。尔亦何辜乎?闻尔官吏目耳,俸不能五斗,尔率妻子躬耕可有也。乌为乎以五斗而易尔七尺之躯?又不足,而益以尔子与仆乎?呜呼伤哉!
  薄午,有人自蜈蚣坡来,云:“一老人死坡下,傍两人哭之哀。”予曰:“此必吏目死矣。伤哉!”薄暮,复有人来,云:“坡下死者二人,傍一人坐哭。”询其状,则其子又死矣。明日,复有人来,云:“见坡下积尸三焉。”则其仆又死矣。呜呼伤哉!
近寒食人家,相思未忘苹藻香
山暝闻猿愁,沧江急夜流
花时同醉破春愁,醉折花枝作酒筹
猿啼客散暮江头,人自伤心水自流
荒村带返照,落叶乱纷纷
  又歌以慰之曰:与尔皆乡土之离兮,蛮之人言语不相知兮。性命不可期,吾苟死于兹兮,率尔子仆,来从予兮。吾与尔遨以嬉兮,骖紫彪而乘文螭兮,登望故乡而嘘唏兮。吾苟获生归兮,尔子尔仆,尚尔随兮,无以无侣为悲兮!道旁之冢累累兮,多中土之流离兮,相与呼啸而徘徊兮。餐风饮露,无尔饥兮。朝友麋鹿,暮猿与栖兮。尔安尔居兮,无为厉于兹墟兮!
  呜呼伤哉!纵不尔瘗,幽崖之狐成群,阴壑之虺如车轮,亦必能葬尔于腹,不致久暴露尔。尔既已无知,然吾何能违心乎?自吾去父母乡国而来此,三年矣,历瘴毒而苟能自全,以吾未尝一日之戚戚也。今悲伤若此,是吾为尔者重,而自为者轻也。吾不宜复为尔悲矣。
指点江山,激扬文字,粪土当年万户侯
草木有本心,何求美人折
美女渭桥东,春还事蚕作
终罢斯结庐,慕陶直可庶
话别情多声欲战,玉著痕留红粉面
瘗旅文拼音解读
  ěr chéng liàn zī wǔ dǒu ér lái,zé yí xīn rán jiù dào,hú wéi hū wú zuó wàng jiàn ěr róng cù rán,gài bù rèn qí yōu zhě?fū chōng mào wù lù,bān yuán yá bì,xíng wàn fēng zhī dǐng,jī kě láo dùn,jīn gǔ pí bèi,ér yòu zhàng lì qīn qí wài,yōu yù gōng qí zhōng,qí néng yǐ wú sǐ hū?wú gù zhī ěr zhī bì sǐ,rán bù wèi ruò shì qí sù,yòu bù wèi ěr zi ěr pū yì jù rán yǎn hū yě!jiē ěr zì qǔ,wèi zhī hé zāi!wú niàn ěr sān gǔ zhī wú yī ér lái yì ěr,nǎi shǐ wú yǒu wú qióng zhī chuàng yě。
  niàn qí bào gǔ wú zhǔ,jiāng èr tóng zǐ chí běn、chā wǎng yì zhī,èr tóng zǐ yǒu nán sè rán。yǔ yuē:“xī!wú yǔ ěr yóu bǐ yě!”èr tóng mǐn rán tì xià,qǐng wǎng。jiù qí bàng shān lù wèi sān kǎn,mái zhī。yòu yǐ zhī jī、fàn sān yú,jiē xū tì tì ér gào zhī,yuē:
  wú wèi ěr gē,ěr tīng zhī。gē yuē:lián fēng jì tiān xī,fēi niǎo bù tōng。yóu zǐ huái xiāng xī,mò zhī xī dōng。mò zhī xī dōng xī,wéi tiān zé tóng。yì yù shū fāng xī,huán hǎi zhī zhōng。dá guān suí yù xī,xī bì yǔ gōng。hún xī hún xī,wú bēi yǐ dòng。
  wéi zhèng dé sì nián qiū yuè sān rì,yǒu lì mù yún zì jīng lái zhě,bù zhī qí míng shì,xié yī zi yī pū,jiāng zhī rèn,guò lóng chǎng,tóu sù tǔ miáo jiā。yǔ cóng lí luò jiān wàng jiàn zhī,yīn yǔ hūn hēi,yù jiù wèn xùn běi lái shì,bù guǒ。míng zǎo,qiǎn rén chān zhī,yǐ xíng yǐ。
  wū hū shāng zāi!yī hé rén?yī hé rén?wú lóng chǎng yì chéng yú yáo wáng shǒu rén yě。wú yǔ ěr jiē zhōng tǔ zhī chǎn,wú bù zhī ěr jùn yì,ěr wū wèi hū lái wèi zī shān zhī guǐ hū?gǔ zhě zhòng qù qí xiāng,yóu huàn bù yú qiān lǐ。wú yǐ cuàn zhú ér lái cǐ,yí yě。ěr yì hé gū hū?wén ěr guān lì mù ěr,fèng bù néng wǔ dǒu,ěr lǜ qī zǐ gōng gēng kě yǒu yě。wū wèi hū yǐ wǔ dǒu ér yì ěr qī chǐ zhī qū?yòu bù zú,ér yì yǐ ěr zi yǔ pū hū?wū hū shāng zāi!
  báo wǔ,yǒu rén zì wú gōng pō lái,yún:“yī lǎo rén sǐ pō xià,bàng liǎng rén kū zhī āi。”yǔ yuē:“cǐ bì lì mù sǐ yǐ。shāng zāi!”bó mù,fù yǒu rén lái,yún:“pō xià sǐ zhě èr rén,bàng yī rén zuò kū。”xún qí zhuàng,zé qí zi yòu sǐ yǐ。míng rì,fù yǒu rén lái,yún:“jiàn pō xià jī shī sān yān。”zé qí pū yòu sǐ yǐ。wū hū shāng zāi!
jìn hán shí rén jiā,xiāng sī wèi wàng píng zǎo xiāng
shān míng wén yuán chóu,cāng jiāng jí yè liú
huā shí tóng zuì pò chūn chóu,zuì zhé huā zhī zuò jiǔ chóu
yuán tí kè sàn mù jiāng tóu,rén zì shāng xīn shuǐ zì liú
huāng cūn dài fǎn zhào,luò yè luàn fēn fēn
  yòu gē yǐ wèi zhī yuē:yǔ ěr jiē xiāng tǔ zhī lí xī,mán zhī rén yán yǔ bù xiāng zhī xī。xìng mìng bù kě qī,wú gǒu sǐ yú zī xī,lǜ ěr zi pū,lái cóng yǔ xī。wú yǔ ěr áo yǐ xī xī,cān zǐ biāo ér chéng wén chī xī,dēng wàng gù xiāng ér xū xī xī。wú gǒu huò shēng guī xī,ěr zi ěr pū,shàng ěr suí xī,wú yǐ wú lǚ wèi bēi xī!dào páng zhī zhǒng lěi lěi xī,duō zhōng tǔ zhī liú lí xī,xiāng yǔ hū xiào ér pái huái xī。cān fēng yǐn lù,wú ěr jī xī。cháo yǒu mí lù,mù yuán yǔ qī xī。ěr ān ěr jū xī,wú wéi lì yú zī xū xī!
  wū hū shāng zāi!zòng bù ěr yì,yōu yá zhī hú chéng qún,yīn hè zhī huī rú chē lún,yì bì néng zàng ěr yú fù,bù zhì jiǔ bào lù ěr。ěr jì yǐ wú zhī,rán wú hé néng wéi xīn hū?zì wú qù fù mǔ xiāng guó ér lái cǐ,sān nián yǐ,lì zhàng dú ér gǒu néng zì quán,yǐ wú wèi cháng yī rì zhī qī qī yě。jīn bēi shāng ruò cǐ,shì wú wèi ěr zhě zhòng,ér zì wèi zhě qīng yě。wú bù yí fù wèi ěr bēi yǐ。
zhǐ diǎn jiāng shān,jī yáng wén zì,fèn tǔ dāng nián wàn hù hòu
cǎo mù yǒu běn xīn,hé qiú měi rén zhé
měi nǚ wèi qiáo dōng,chūn hái shì cán zuò
zhōng bà sī jié lú,mù táo zhí kě shù
huà bié qíng duō shēng yù zhàn,yù zhe hén liú hóng fěn miàn
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

大凡战争,如果处于敌众我寡、敌强我弱,兵力对比于我不利的形势下,或者敌人虽远道而来但粮饷供应源源不断,对于此种敌人我都不可立即与其进行决战,而应当坚守壁垒,持久防御以消耗和拖垮敌人
甘露寺居山临江,林木苍翠,风景秀丽,是镇江的一大名胜。诗人不写甘露寺的白日美景,而用工细的笔触,描绘出一幅空阔奇妙的江南夜色图,写出了江水的壮观和甘露寺的险要。首句写山峰的云气,次
本篇以《形战》为题,旨在阐述如何运用“示形”之法战胜敌人的问题。它认为,在敌众我寡的形势下作战,要采用设虚形假像的“示形”之法,迫使敌人分兵处处防我。敌兵一经分散,其每一处的兵力必
诗论主张  谢榛论诗的主张主要表现在《四溟诗话》里。他的基本态度是与李攀龙、王世贞一致的,也是极力主张模拟盛唐,鄙视宋人,并且认为:“学其上仅得其中,学其中斯为下矣,岂有不法前贤而
  孟子说:“每个人都有怜悯体恤别人的心情。先王由于怜悯体恤别人的心情,所以才有怜悯体恤百姓的政治。用怜悯体恤别人的心情,施行怜悯体恤百姓的政治,治理天下就可以像在手掌心里面运

相关赏析

周公,曾先后辅助周武王灭商、周成王治国。其政绩,《尚书大传》概括为:“一年救乱,二年克殷,三年践奄,四年建侯卫,五年营成周,六年制礼乐,七年致政成王。”在武装镇压商纣王子武庚、周武
诗人在旧年的岁末来到南方,转眼进入新年的正月初七,时间虽短,却已经历了旧年和新年两个年头。七天和两年的对比,表达了诗人的思乡心切。大雁是候鸟,每年春天北归。这时大雁从南方飞回北方,
击壤歌是一首淳朴的民谣。据《帝王世纪》记载:“帝尧之世,天下大和,百姓无事。有八九十老人,击壤而歌。”这位八九十岁的老人所歌的歌词就是:“日出而作,日入而息。凿井而饮,耕田而食。帝
孔子在家闲坐,子张、·子贡、子游在一旁侍立,在随便谈论时说到了礼。孔子说:“你们三个人都坐下,我来给你们讲一讲什么是礼,以便你们能够到处运用,处处普及。”子责马上离开坐席
本篇以《正战》为题,旨在阐述在何种条件下使用“正兵”作战的问题。它认为,在道路不能畅通,粮饷不能前运,计谋不能诱敌,利害不能惑敌的情况下,只有使用“正兵”,即使用装备精良、训练有素

作者介绍

袁宏道 袁宏道 袁宏道,字中郎,明代著名文学家,湖北公安人。与兄宗道、弟中道并称「三袁」,开创了文学创作中的「公安派」。

瘗旅文原文,瘗旅文翻译,瘗旅文赏析,瘗旅文阅读答案,出自袁宏道的作品

版权声明:本文内容由网友上传(或整理自网络),原作者已无法考证,版权归原作者所有。泛目录免费发布仅供学习参考,其观点不代表本站立场。

转载请注明:原文链接 | http://xbdnog.com/iZmAcS/NPg3GvRf.html