超然台记
作者:蔡松年 朝代:宋朝诗人
- 超然台记原文:
- 余自钱塘移守胶西,释舟楫之安,而服车马之劳;去雕墙之美,而蔽采椽之居;背湖山之观,而适桑麻之野。始至之日,岁比不登,盗贼满野,狱讼充斥;而斋厨索然,日食杞菊。人固疑余之不乐也。处之期年,而貌加丰,发之白者,日以反黑。予既乐其风俗之淳,而其吏民亦安予之拙也。于是治其园圃,洁其庭宇,伐安丘、高密之木,以修补破败,为苟全之计。
当年不肯嫁春风,无端却被秋风误
秋鬓含霜白,衰颜倚酒红
虚空落泉千仞直,雷奔入江不暂息
墦间人散後,乌鸟正西东
长于春梦几多时,散似秋云无觅处
新知遭薄俗,旧好隔良缘
霜威出塞早,云色渡河秋
奈南墙冷落,竹烟槐雨
夫所为求褔而辞祸者,以褔可喜而祸可悲也。人之所欲无穷,而物之可以足吾欲者有尽,美恶之辨战乎中,而去取之择交乎前。则可乐者常少,而可悲者常多。是谓求祸而辞褔。夫求祸而辞褔,岂人之情也哉?物有以盖之矣。彼游于物之内,而不游于物之外。物非有大小也,自其内而观之,未有不高且大者也。彼挟其高大以临我,则我常眩乱反复,如隙中之观斗,又焉知胜负之所在。是以美恶横生,而忧乐出焉,可不大哀乎!
明月何皎皎,照我罗床帏
方是时,予弟子由,适在济南,闻而赋之,且名其台曰“超然”,以见余之无所往而不乐者,盖游于物之外也。
凡物皆有可观。苟有可观,皆有可乐,非必怪奇伟丽者也。
哺糟啜醨皆可以醉;果蔬草木,皆可以饱。推此类也,吾安往而不乐?
而园之北,因城以为台者旧矣,稍葺而新之。时相与登览,放意肆志焉。南望马耳、常山,出没隐见,若近若远,庶几有隐君子乎!而其东则庐山,秦人卢敖之所从遁也。西望穆陵,隐然如城郭,师尚父、齐桓公之遗烈,犹有存者。北俯潍水,慨然太息,思淮阴之功,而吊其不终。台高而安,深而明,夏凉而冬温。雨雪之朝,风月之夕,予未尝不在,客未尝不从。撷园蔬,取池鱼,酿秫酒,瀹脱粟而食之,曰:“乐哉游乎!"
- 超然台记拼音解读:
- yú zì qián táng yí shǒu jiāo xī,shì zhōu jí zhī ān,ér fú chē mǎ zhī láo;qù diāo qiáng zhī měi,ér bì cǎi chuán zhī jū;bèi hú shān zhī guān,ér shì sāng má zhī yě。shǐ zhì zhī rì,suì bǐ bù dēng,dào zéi mǎn yě,yù sòng chōng chì;ér zhāi chú suǒ rán,rì shí qǐ jú。rén gù yí yú zhī bù lè yě。chù zhī qī nián,ér mào jiā fēng,fā zhī bái zhě,rì yǐ fǎn hēi。yǔ jì lè qí fēng sú zhī chún,ér qí lì mín yì ān yǔ zhī zhuō yě。yú shì zhì qí yuán pǔ,jié qí tíng yǔ,fá ān qiū、gāo mì zhī mù,yǐ xiū bǔ pò bài,wèi gǒu quán zhī jì。
dāng nián bù kěn jià chūn fēng,wú duān què bèi qiū fēng wù
qiū bìn hán shuāng bái,shuāi yán yǐ jiǔ hóng
xū kōng luò quán qiān rèn zhí,léi bēn rù jiāng bù zàn xī
fán jiān rén sàn hòu,wū niǎo zhèng xī dōng
cháng yú chūn mèng jǐ duō shí,sàn shì qiū yún wú mì chù
xīn zhī zāo báo sú,jiù hǎo gé liáng yuán
shuāng wēi chū sài zǎo,yún sè dù hé qiū
nài nán qiáng lěng luò,zhú yān huái yǔ
fū suǒ wéi qiú fù ér cí huò zhě,yǐ fù kě xǐ ér huò kě bēi yě。rén zhī suǒ yù wú qióng,ér wù zhī kě yǐ zú wú yù zhě yǒu jǐn,měi è zhī biàn zhàn hū zhōng,ér qù qǔ zhī zé jiāo hū qián。zé kě lè zhě cháng shǎo,ér kě bēi zhě cháng duō。shì wèi qiú huò ér cí fù。fū qiú huò ér cí fù,qǐ rén zhī qíng yě zāi?wù yǒu yǐ gài zhī yǐ。bǐ yóu yú wù zhī nèi,ér bù yóu yú wù zhī wài。wù fēi yǒu dà xiǎo yě,zì qí nèi ér guān zhī,wèi yǒu bù gāo qiě dà zhě yě。bǐ xié qí gāo dà yǐ lín wǒ,zé wǒ cháng xuàn luàn fǎn fù,rú xì zhōng zhī guān dòu,yòu yān zhī shèng fù zhī suǒ zài。shì yǐ měi è héng shēng,ér yōu lè chū yān,kě bù dà āi hū!
míng yuè hé jiǎo jiǎo,zhào wǒ luó chuáng wéi
fāng shì shí,yǔ dì zǐ yóu,shì zài jǐ nán,wén ér fù zhī,qiě míng qí tái yuē“chāo rán”,yǐ jiàn yú zhī wú suǒ wǎng ér bù lè zhě,gài yóu yú wù zhī wài yě。
fán wù jiē yǒu kě guān。gǒu yǒu kě guān,jiē yǒu kě lè,fēi bì guài qí wěi lì zhě yě。
bǔ zāo chuò lí jiē kě yǐ zuì;guǒ shū cǎo mù,jiē kě yǐ bǎo。tuī cǐ lèi yě,wú ān wǎng ér bù lè?
ér yuán zhī běi,yīn chéng yǐ wéi tái zhě jiù yǐ,shāo qì ér xīn zhī。shí xiāng yǔ dēng lǎn,fàng yì sì zhì yān。nán wàng mǎ ěr、cháng shān,chū mò yǐn jiàn,ruò jìn ruò yuǎn,shù jī yǒu yǐn jūn zǐ hū!ér qí dōng zé lú shān,qín rén lú áo zhī suǒ cóng dùn yě。xī wàng mù líng,yǐn rán rú chéng guō,shī shàng fù、qí huán gōng zhī yí liè,yóu yǒu cún zhě。běi fǔ wéi shuǐ,kǎi rán tài xī,sī huái yīn zhī gōng,ér diào qí bù zhōng。tái gāo ér ān,shēn ér míng,xià liáng ér dōng wēn。yǔ xuě zhī cháo,fēng yuè zhī xī,yǔ wèi cháng bù zài,kè wèi cháng bù cóng。xié yuán shū,qǔ chí yú,niàng shú jiǔ,yuè tuō sù ér shí zhī,yuē:“lè zāi yóu hū!"
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 从前,魏国国君惠王准备攻打赵国都城邯郸,便派出大将庞涓统领八万大军到达卫国的茬丘。齐国国君威王得到消息后,立即派大将田忌带领八万军兵开到齐国和卫国边境。庞涓攻打卫国,形势十分危急。
左纬有4子,一人早逝,其他三人左{王毕}、左璠,左玙都是进土,时称“三左”。后人称:“邑人谈前辈文章,必曰‘三左’、‘二彭’”。山亭街与丛桂坊,桂枝桥与祠山庙,原是左氏居处,以后都
县、都官和十二个郡,任免吏、佐和各府属员,都从十二月初一起任免,到三月底截止。如有死亡或因故出缺的,则可补充,不必等到上述规定时间。任用吏或尉,在已正式任命以后,才能令他行使职权和
唐朝名将哥舒翰出任安西节度使时,有一次派遣都兵马使张擢进京奏事。不料张擢竟逗留京城不归,并且贿赂杨国忠,两人相互勾结。不久,哥舒翰有事要入朝奏报,张擢心虚害怕,就请求杨国忠任命
指挥作战的要领,兵力弱小应力求营阵巩固,兵力强大,应力求严整不乱。兵力弱小利于变化莫测出奇制胜,兵力强大利于正规作战。兵力强大要能进能止稳重如山,兵力弱小要能进能退出没无常。用优势
相关赏析
- 孟子说:“夏桀、商纣之所以失去天下,是因为失去了百姓;他们之所以失去百姓,是因为失去了民心。取得天下是有一定的道路的,得到百姓,就会得到天下;得到百姓也是有一定的道路的,得
暗柳啼鸦,单衣伫立,小帘朱户。桐花半亩,静锁一庭愁雨“暗柳啼鸦”写景,是大勾勒手法。“暗”字有两重意思,一则表明时令,暮春时节,柳丝已由嫩黄转为深绿;二则表明时间,黄昏之际,暮雨将
谁掌握了那伟大的“道”,普天下的人们便都来向他投靠,向往、投靠他而不互相妨害,于是大家就和平而安泰、宁静。音乐和美好的食物,使过路的人都为之停步,用言语来表述大道,是平淡而
这首诗是唐代诗人刘禹锡于敬宗宝历二年(826)冬,罢和州刺史后,回归洛阳,途经扬州,与罢苏州刺史后也回归洛阳的白居易相会时所作。“沉舟”这一联诗突然振起,一变前面伤感低沉的情调,尾
①英物:英雄杰出的人物。②蜀鸟吴花:蜀鸟指子规,相传它是古蜀国的望帝所化。“吴花”出自李白《登金陵凤凰台》“吴宫花草埋幽径”。③“铜雀”二句:写亡国的悲痛。铜雀,指铜雀台,曹操建造
作者介绍
-
蔡松年
蔡松年(1107~1159)字伯坚,因家乡别墅有萧闲堂,故自号萧闲老人。真定(今河北正定)人,金代文学家。宋宣和末从父守燕山,宋军败绩随父降金,天会年间授真定府判官。完颜宗弼攻宋,与岳飞等交战时,蔡松年曾为宗弼“兼总军中六部事”,仕至右丞相,封卫国公,卒谥“文简”。松年虽一生官运亨通,其作品在出处问题上却流露了颇为矛盾的思想感情。内心深处潜伏着的民族意识使他感到“身宠神已辱”,作品风格隽爽清丽,词作尤负盛名,与吴激齐名,时称“吴蔡体”,有文集《明秀集》传世。