蚊对
作者:刘昚虚 朝代:唐朝诗人
- 蚊对原文:
- 雁过也,正伤心,却是旧时相识
风雨梨花寒食过,几家坟上子孙来
明年此会知谁健醉把茱萸仔细看
看风流慷慨,谈笑过残年
归梦寄吴樯水驿江程去路长
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。生惊寤,以为风雨且至也。抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。毛发尽竖,肌肉欲颤;两手交拍,掌湿如汗。引而嗅之,赤血腥然也。大愕,不知所为。蹴童子,呼曰:“吾为物所苦,亟起索烛照。”烛至,絺帷尽张。蚊数千,皆集帷旁,见烛乱散,如蚁如蝇,利嘴饫腹,充赤圆红。生骂童子曰:“此非吾血者耶?尔不谨,蹇帷而放之入。且彼异类也,防之苟至,乌能为人害?”童子拔蒿束之,置火于端,其烟勃郁,左麾右旋,绕床数匝,逐蚊出门,复于生曰:“可以寝矣,蚊已去矣。”
童子闻之,哑而笑曰:“子何待己之太厚,而尤天之太固也!夫覆载之间,二气絪緼,赋形受质,人物是分。大之为犀象,怪之为蛟龙,暴之为虎豹,驯之为麋鹿与庸狨,羽毛而为禽为兽,裸身而为人为虫,莫不皆有所养。虽巨细修短之不同,然寓形于其中则一也。自我而观之,则人贵而物贱,自天地而观之,果孰贵而孰贱耶?今人乃自贵其贵,号为长雄。水陆之物,有生之类,莫不高罗而卑网,山贡而海供,蛙黾莫逃其命,鸿雁莫匿其踪,其食乎物者,可谓泰矣,而物独不可食于人耶?兹夕,蚊一举喙,即号天而诉之;使物为人所食者,亦皆呼号告于天,则天之罚人,又当何如耶?且物之食于人,人之食于物,异类也,犹可言也。而蚊且犹畏谨恐惧,白昼不敢露其形,瞰人之不见,乘人之困怠,而后有求焉。今有同类者,啜栗而饮汤,同也;畜妻而育子,同也;衣冠仪貌,无不同者。白昼俨然,乘其同类之间而陵之,吮其膏而盬其脑,使其饿踣于草野,流离于道路,呼天之声相接也,而且无恤之者。今子一为蚊所,而寝辄不安;闻同类之相,而若无闻,岂君子先人后身之道耶?”
曾苦伤春不忍听,凤城何处有花枝
天台生于是投枕于地,叩心太息,披衣出户,坐以终夕。
君似孤云何处归,我似离群雁
岁暮阴阳催短景,天涯霜雪霁寒宵
浩荡离愁白日斜,吟鞭东指即天涯
生乃拂席将寝,呼天而叹曰:“天胡产此微物而毒人乎?”
对酒当歌,强乐还无味
- 蚊对拼音解读:
- yàn guò yě,zhèng shāng xīn,què shì jiù shí xiāng shí
fēng yǔ lí huā hán shí guò,jǐ jiā fén shàng zǐ sūn lái
míng nián cǐ huì zhī shuí jiàn zuì bǎ zhū yú zǐ xì kàn
kàn fēng liú kāng kǎi,tán xiào guò cán nián
guī mèng jì wú qiáng shuǐ yì jiāng chéng qù lù cháng
tiān tāi shēng kùn shǔ,yè wò chī wéi zhōng,tóng zǐ chí shà yáng yú qián,shì shén jiù shuì。jiǔ zhī,tóng zǐ yì shuì,tóu shà yǐ chuáng,qí yīn rú léi。shēng jīng wù,yǐ wéi fēng yǔ qiě zhì yě。bào xī ér zuò,é ér ěr páng wén yǒu fēi míng shēng,rú gē rú sù,rú yuàn rú mù,fú gōng cì ròu,pū gǔ miàn。máo fà jǐn shù,jī ròu yù chàn;liǎng shǒu jiāo pāi,zhǎng shī rú hàn。yǐn ér xiù zhī,chì xuè xīng rán yě。dà è,bù zhī suǒ wéi。cù tóng zǐ,hū yuē:“wú wèi wù suǒ kǔ,jí qǐ suǒ zhú zhào。”zhú zhì,chī wéi jǐn zhāng。wén shù qiān,jiē jí wéi páng,jiàn zhú luàn sàn,rú yǐ rú yíng,lì zuǐ yù fù,chōng chì yuán hóng。shēng mà tóng zǐ yuē:“cǐ fēi wú xuè zhě yé?ěr bù jǐn,jiǎn wéi ér fàng zhī rù。qiě bǐ yì lèi yě,fáng zhī gǒu zhì,wū néng wéi rén hài?”tóng zǐ bá hāo shù zhī,zhì huǒ yú duān,qí yān bó yù,zuǒ huī yòu xuán,rào chuáng shù zā,zhú wén chū mén,fù yú shēng yuē:“kě yǐ qǐn yǐ,wén yǐ qù yǐ。”
tóng zǐ wén zhī,yǎ ér xiào yuē:“zi hé dài jǐ zhī tài hòu,ér yóu tiān zhī tài gù yě!fū fù zài zhī jiān,èr qì yīn yùn,fù xíng shòu zhì,rén wù shì fēn。dà zhī wèi xī xiàng,guài zhī wèi jiāo lóng,bào zhī wèi hǔ bào,xún zhī wèi mí lù yǔ yōng róng,yǔ máo ér wèi qín wèi shòu,luǒ shēn ér wéi rén wèi chóng,mò bù jiē yǒu suǒ yǎng。suī jù xì xiū duǎn zhī bù tóng,rán yù xíng yú qí zhōng zé yī yě。zì wǒ ér guān zhī,zé rén guì ér wù jiàn,zì tiān dì ér guān zhī,guǒ shú guì ér shú jiàn yé?jīn rén nǎi zì guì qí guì,hào wèi zhǎng xióng。shuǐ lù zhī wù,yǒu shēng zhī lèi,mò bù gāo luó ér bēi wǎng,shān gòng ér hǎi gōng,wā miǎn mò táo qí mìng,hóng yàn mò nì qí zōng,qí shí hū wù zhě,kě wèi tài yǐ,ér wù dú bù kě shí yú rén yé?zī xī,wén yī jǔ huì,jí hào tiān ér sù zhī;shǐ wù wéi rén suǒ shí zhě,yì jiē hū háo gào yú tiān,zé tiān zhī fá rén,yòu dāng hé rú yé?qiě wù zhī shí yú rén,rén zhī shí yú wù,yì lèi yě,yóu kě yán yě。ér wén qiě yóu wèi jǐn kǒng jù,bái zhòu bù gǎn lù qí xíng,kàn rén zhī bú jiàn,chéng rén zhī kùn dài,ér hòu yǒu qiú yān。jīn yǒu tóng lèi zhě,chuài lì ér yǐn tāng,tóng yě;chù qī ér yù zi,tóng yě;yì guān yí mào,wú bù tóng zhě。bái zhòu yǎn rán,chéng qí tóng lèi zhī jiān ér líng zhī,shǔn qí gāo ér gǔ qí nǎo,shǐ qí è bó yú cǎo yě,liú lí yú dào lù,hū tiān zhī shēng xiāng jiē yě,ér qiě wú xù zhī zhě。jīn zi yī wèi wén suǒ,ér qǐn zhé bù ān;wén tóng lèi zhī xiāng,ér ruò wú wén,qǐ jūn zǐ xiān rén hòu shēn zhī dào yé?”
céng kǔ shāng chūn bù rěn tīng,fèng chéng hé chǔ yǒu huā zhī
tiān tāi shēng yú shì tóu zhěn yú dì,kòu xīn tài xī,pī yī chū hù,zuò yǐ zhōng xī。
jūn shì gū yún hé chǔ guī,wǒ shì lí qún yàn
suì mù yīn yáng cuī duǎn jǐng,tiān yá shuāng xuě jì hán xiāo
hào dàng lí chóu bái rì xié,yín biān dōng zhǐ jí tiān yá
shēng nǎi fú xí jiāng qǐn,hū tiān ér tàn yuē:“tiān hú chǎn cǐ wēi wù ér dú rén hū?”
duì jiǔ dāng gē,qiáng lè hái wú wèi
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- 古来能够尽孝道的人很多,然而独独称虞舜为大孝之人,乃是因为他能在孝道上为人所难为之事。自古以来有才难的人很多,然而单单称赞周公美才,乃是因为周公的才难以道德为根本。注释克孝:能
显然,这首诗上承曹植《白马篇》的精神而来,但又突出了与之不同的侠客形象,表达了一种不肯摧眉折腰事权贵的傲骨,体现了诗人的个性和时代色彩。
注释①类以诱之:出示某种类似的东西并去诱惑他。②击蒙也:语出《易经·蒙》如。参前“借尸还魂”计注释④。击,撞击,打击。句意为:诱惑敌人,便可打击这种受我诱惑的愚蒙之人了。
①歌:一本作“欹”。②清:一本作“素”。③深:一本作“长”。
贫家的女儿不识绮罗的芳香,想托个良媒说亲更感到悲伤。谁能爱我高尚的品格和情调?却都喜欢时下正流行的俭妆。敢夸十指灵巧针线做得精美,决不天天描眉与人争短比长。深恨年年手里拿着金线
相关赏析
- 孟子再次强调“人性本善”,认为恻隐、羞恶、恭敬、是非之心是人类本来就有的,而不是“圣王兴,则民好善”。因为,没有圣王以前,人民也是好善的。那么,是什么使人们的内心变得不善了呢?是私
这首诗的题目,各个选本都有不同。《唐音》《唐诗归》《唐诗品汇》《全唐诗》,均作“代悲白头翁”。《全唐诗》又作“代白头吟”。《文苑英华》《乐府诗集》《韵语阳秋》作“白头吟”。尤袤《全
这是一首感情浓郁的抒情诗。全诗意在写经乱之后,怀念诸位兄弟姊妹。此诗读来如听诗人倾诉自己身受的离乱之苦。在这战乱饥馑灾难深重的年代里,祖传的家业荡然一空,兄弟姊妹抛家失业,羁旅行役
孟子在齐宣王那里虽然受到比较好的接待,甚至做了客卿,在不少问题上(例如是否攻打燕园,是否占领燕园等)齐宣王也征求他的意见。但齐宣王却始终不愿意实施孟子所提出的“仁政”方案,所以,孟
房太尉即房琯,他在唐玄宗来到四川时拜相,为人比较正直。757年(至德二年),为唐肃宗所贬。杜甫曾毅然上疏力谏,结果得罪肃宗,几遭刑戮。房琯罢相后,于763年(宝应二年)拜特进、刑部
作者介绍
-
刘昚虚
刘昚虚字全乙,亦字挺卿,号易轩。盛唐著名诗人。生于开元二年(公元714年)。20岁中进士,22岁参加吏部宏词科考试,得中,初授左春坊司经局校书郎,为皇太子校勘经史;旋转崇文馆校书郎,为皇亲国戚的子侄们校勘典籍,均为从九品的小吏。