闲情赋
作者:赵长卿 朝代:宋朝诗人
- 闲情赋原文:
- 罩向金笼好羽仪,分明喉舌似君稀
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。
考所愿而必违,徒契契以苦心。拥劳情而罔诉,步容与于南林。栖木兰之遗露,翳青松之余阴。傥行行之有觌,交欣惧于中襟;竟寂寞而无见,独悁想以空寻。敛轻裾以复路,瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣,色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条,气凄凄而就寒,日负影以偕没,月媚景于云端。鸟凄声以孤归,兽索偶而不还。悼当年之晚暮,恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之,神飘飘而不安;若凭舟之失棹,譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩,北风凄凄,炯炯不寐,众念徘徊。起摄带以侍晨,繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣,笛流远以清哀;始妙密以闲和,终寥亮而藏摧。意夫人之在兹,托行云以送怀;行云逝而无语,时奄冉而就过。徒勤思而自悲,终阻山而滞河。迎清风以怯累,寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会,诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚,憩遥情于八遐。
激清音以感余,愿接膝以交言。欲自往以结誓,惧冒礼之为愆;待凤鸟以致辞,恐他人之我先。意惶惑而靡宁,魂须臾而九迁:愿在衣而为领,承华首之余芳;悲罗襟之宵离,怨秋夜之未央!愿在裳而为带,束窈窕之纤身;嗟温凉之异气,或脱故而服新!愿在发而为泽,刷玄鬓于颓肩;悲佳人之屡沐,从白水而枯煎!愿在眉而为黛,随瞻视以闲扬;悲脂粉之尚鲜,或取毁于华妆!愿在莞而为席,安弱体于三秋;悲文茵之代御,方经年而见求!愿在丝而为履,附素足以周旋;悲行止之有节,空委弃于床前!愿在昼而为影,常依形而西东;悲高树之多荫,慨有时而不同!愿在夜而为烛,照玉容于两楹;悲扶桑之舒光,奄灭景而藏明!愿在竹而为扇,含凄飙于柔握;悲白露之晨零,顾襟袖以缅邈!愿在木而为桐,作膝上之鸣琴;悲乐极以哀来,终推我而辍音!
夫何瑰逸之令姿,独旷世以秀群。表倾城之艳色,期有德于传闻。佩鸣玉以比洁,齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内,负雅志于高云。悲晨曦之易夕,感人生之长勤;同一尽于百年,何欢寡而愁殷!褰朱帏而正坐,泛清瑟以自欣。送纤指之余好,攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄,含言笑而不分。曲调将半,景落西轩。悲商叩林,白云依山。仰睇天路,俯促鸣弦。神仪妩媚,举止详妍。
雍雍新雁咽寒声,愁恨年年长相似
心事孤山春梦在,到思量、犹断诗魂
我歌君起舞,潦倒略相同
桂魄初生秋露微,轻罗已薄未更衣
佳人应怪我,别后寡信轻诺
万里妾心愁更苦,十春和泪看婵娟
溪谷少人民,雪落何霏霏
便觉眼前生意满,东风吹水绿参差
风流才子多春思,肠断萧娘一纸书。
- 闲情赋拼音解读:
- zhào xiàng jīn lóng hǎo yǔ yí,fēn míng hóu shé shì jūn xī
chū,zhāng héng zuò《dìng qíng fù》,cài yōng zuò《jìng qíng fù》,jiǎn yì cí ér zōng dàn bó,shǐ zé dàng yǐ sī lǜ,ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn,liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì,yì dài jì zuò;yīn bìng chù lèi,guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá,fù rǎn hàn wèi zhī;suī wén miào bù zú,shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi,tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù,bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù,yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí,jiāo xīn jù yú zhōng jīn;jìng jì mò ér wú jiàn,dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù,zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù,sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo,qì qī qī ér jiù hán,rì fù yǐng yǐ xié méi,yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī,shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù,hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī,shén piāo piāo ér bù ān;ruò píng zhōu zhī shī zhào,pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān,běi fēng qī qī,jiǒng jiǒng bù mèi,zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén,fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng,dí liú yuǎn yǐ qīng āi;shǐ miào mì yǐ xián hé,zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī,tuō xíng yún yǐ sòng huái;xíng yún shì ér wú yǔ,shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi,zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi,jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì,sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng,qì yáo qíng yú bā xiá。
jī qīng yīn yǐ gǎn yú,yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì,jù mào lǐ zhī wèi qiān;dài fèng niǎo yǐ zhì cí,kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng,hún xū yú ér jiǔ qiān:yuàn zài yī ér wèi lǐng,chéng huá shǒu zhī yú fāng;bēi luó jīn zhī xiāo lí,yuàn qiū yè zhī wèi yāng!yuàn zài shang ér wèi dài,shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn;jiē wēn liáng zhī yì qì,huò tuō gù ér fú xīn!yuàn zài fā ér wèi zé,shuā xuán bìn yú tuí jiān;bēi jiā rén zhī lǚ mù,cóng bái shuǐ ér kū jiān!yuàn zài méi ér wèi dài,suí zhān shì yǐ xián yáng;bēi zhī fěn zhī shàng xiān,huò qǔ huǐ yú huá zhuāng!yuàn zài guǎn ér wèi xí,ān ruò tǐ yú sān qiū;bēi wén yīn zhī dài yù,fāng jīng nián ér jiàn qiú!yuàn zài sī ér wèi lǚ,fù sù zú yǐ zhōu xuán;bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié,kōng wěi qì yú chuáng qián!yuàn zài zhòu ér wèi yǐng,cháng yī xíng ér xī dōng;bēi gāo shù zhī duō yīn,kǎi yǒu shí ér bù tóng!yuàn zài yè ér wèi zhú,zhào yù róng yú liǎng yíng;bēi fú sāng zhī shū guāng,yǎn miè jǐng ér cáng míng!yuàn zài zhú ér wèi shàn,hán qī biāo yú róu wò;bēi bái lù zhī chén líng,gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo!yuàn zài mù ér wèi tóng,zuò xī shàng zhī míng qín;bēi lè jí yǐ āi lái,zhōng tuī wǒ ér chuò yīn!
fū hé guī yì zhī lìng zī,dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè,qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié,qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi,fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī,gǎn rén shēng zhī zhǎng qín;tóng yī jǐn yú bǎi nián,hé huān guǎ ér chóu yīn!qiān zhū wéi ér zhèng zuò,fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo,nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn,hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn,jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín,bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù,fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi,jǔ zhǐ xiáng yán。
yōng yōng xīn yàn yàn hán shēng,chóu hèn nián nián zhǎng xiàng shì
xīn shì gū shān chūn mèng zài,dào sī liang、yóu duàn shī hún
wǒ gē jūn qǐ wǔ,liáo dǎo lüè xiāng tóng
guì pò chū shēng qiū lù wēi,qīng luó yǐ báo wèi gēng yī
jiā rén yīng guài wǒ,bié hòu guǎ xìn qīng nuò
wàn lǐ qiè xīn chóu gèng kǔ,shí chūn hé lèi kàn chán juān
xī gǔ shǎo rén mín,xuě luò hé fēi fēi
biàn jué yǎn qián shēng yì mǎn,dōng fēng chuī shuǐ lǜ cēn cī
fēng liú cái zǐ duō chūn sī,cháng duàn xiāo niáng yī zhǐ shū。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- (注:凡“■”为打不出来的字)海外从西南角到西北角的国家地区、山丘河川分别如下。 灭蒙鸟在结胸国的北面,那里的鸟是青色羽毛,拖着红色尾巴。 大运山高三百仞,屹立在灭蒙鸟的北面。
陈子龙与柳如是有段哀婉的情缘,时在公元1635年(明崇祯八年)间。由于子龙之妻张氏的不容和其它种种原因,两人只得分手。于此前后,凡关涉杨柳之吟咏,大致是陈子龙抒露此段情爱之作。这阕
李怀仙,是柳城的胡人。世代为契丹属下,守卫营州。擅长骑马射箭,思维敏捷有计谋。安禄山叛乱,任他为副将。史思明攻陷河南,留次子史朝清守幽州,派阿史那玉、高如震辅佐。史朝义杀父自立,还
丁晋公被放逐,士大夫避嫌疑,没有人敢与他互通声息,以书信问讯往来。有一天,忽然有他的一封信投给执政大臣,执政大臣收信后不敢打开,立即报告给了皇上。等到打开信封,才知道里面装的 是
义渠国的国君来到魏国,公孙衍对他说:“道路遥远,今后我不太可能再看到您了,请让我告诉您事情的实情。”义渠君说:“愿意听听您的意见。”公孙衍说:“如果关东六国对秦国不发生讨伐的事情,
相关赏析
- 这是一首弃妇申诉怨愤的诗。《毛诗序》说:“《日月》,卫庄姜伤己也。遭州吁之难,伤己不见答于先君,以至困穷之诗也。”朱熹《诗集传》说:“庄姜不见答于庄公,故呼日月而诉之。言日月之照临
上片开头两句,连用两个比喻。“情似游丝”,喻情之牵惹:“人如飞絮”,喻人之飘泊也。两句写出与情人分别时的特定心境。游丝、飞絮,古代诗词中是常常联用的,一以喻情,一以喻人,使之构成一
诸侯的嫡子,如果是在十六岁到十九岁之间夭折,在葬礼中可用遣车三辆。诸侯的庶子,如果在十六岁到十九岁之间夭折,只可用遣车一辆,大夫的嫡子如果也是在这个年龄段夭折,所用的遣车也是一辆。
苦成常对建信君说:“天下各国都参加合纵,可是当世唯独认为赵国最憎恨秦国,为什么?魏国杀了吕辽而天下人讥笑它。如今收复河问,这跟魏国杀吕辽有什么不同?您只有舍弃河闻,虚与秦国,假装有
若耶溪在会稽若耶山下,景色佳丽。这首诗是王籍游若耶溪时创作的,它使人感受到若耶溪的深幽清净,同时也达到了“动中间静意”的美学效果。 开头两句写诗人乘小船入溪游玩,用一“何”字写出
作者介绍
-
赵长卿
赵长卿,自号仙源居士,宋宗室,居南丰(今属江西)。生平未详,曾赴漕试。饶宗颐《词籍考》卷三:「案《宋史·职官志》,宗寺修纂牒谱有《仙源积庆图》、《仙源类谱》,此号盖宋三祖下宗室派系。但玉牒派下无长字,亦无卿字,疑长卿乃其字也。集中附记张孝祥画灰成小词为近事,则《鼓笛慢》所题甲申,殆为隆兴二年(1164)。」《全宋词》谓「长卿疑名师有,俟考」。有《仙源居士乐府》九卷。