洞箫赋
作者:张嵲 朝代:宋朝诗人
- 洞箫赋原文:
- 故听其巨音,则周流汜滥,并包吐含,若慈父之畜子也。其妙声,则清静厌瘱,顺叙卑达,若孝子之事父也。科条譬类,诚应义理,澎濞慷慨,一何壮士,优柔温润,又似君子。
苟利国家生死以,岂因祸福避趋之
云拼欲下星斗动,天乐一声肌骨寒
风一更,雪一更,聒碎乡心梦不成,故园无此声
朝露清冷而陨其侧兮,玉液浸润而承其根。孤雌寡鹤,娱优乎其下兮,春禽群嬉,翱翔乎其颠。秋蜩不食,抱朴而长吟兮,玄猿悲啸,搜索乎其间。处幽隐而奥庰兮,密漠泊以猭。惟详察其素体兮,宜清静而弗喧。幸得谥为洞箫兮,蒙圣主之渥恩。可谓惠而不费兮,因天性之自然。
雁尽书难寄,愁多梦不成
乱曰:状若捷武,超腾逾曳,迅漂巧兮。又似流波,泡溲泛,趋巇道兮。哮呷喚,躋躓连绝,淈殄沌兮。搅搜捎,逍遥踊跃,若坏颓兮。优游流离,踌躇稽诣,亦足耽兮。颓唐遂往,长辞远逝,漂不还兮。赖蒙圣化,从容中道,乐不淫兮。条畅洞达,中节操兮。终诗卒曲,尚馀音兮。吟气遗响,联绵漂撇,生微风兮。连延络绎,变无穷兮。
昔看黄菊与君别,今听玄蝉我却回
马影鸡声,谙尽倦邮荒馆
于是般匠施巧,夔妃准法。带以象牙,其会合。锼镂里洒,绛唇错杂;邻菌缭纠,罗鳞捷猎;胶致理比,挹抐擫。于是乃使夫性昧之宕冥,生不睹天地之体势,闇于白黑之貌形;愤伊郁而酷,愍眸子之丧精;寡所舒其思虑兮,专发愤乎音声。
故知音者乐而悲之,不知音者怪而伟之。故闻其悲声,则莫不怆然累欷,撇涕抆泪;其奏欢娱,则莫不惮漫衍凯,阿那腲腇者已。是以蟋蟀蠖,蚑行喘息;蝼蚁蝘蜒,蝇蝇栩栩。迁延徙迤,鱼瞰鸟睨,垂喙转,瞪瞢忘食,况感阴阳之和,而化风俗之伦哉!
故贪饕者听之而廉隅兮,狼戾者闻之而不怼。刚毅强暴反仁恩兮,啴唌逸豫戒其失。钟期、牙、旷怅然而愕兮,杞梁之妻不能为其气。师襄、严春不敢窜其巧兮,浸淫、叔子远其类。嚚、顽、朱、均惕复惠兮,桀、跖、鬻、博儡以顿悴。吹参差而入道德兮,故永御而可贵。时奏狡弄,则彷徨翱翔,或留而不行,或行而不留。愺恅澜漫,亡耦失畴,薄索合沓,罔象相求。
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。托身躯于后土兮,经万载而不迁。吸至精之滋熙兮,稟苍色之润坚。感阴阳之变化兮,附性命乎皇天。翔风萧萧而径其末兮,回江流川而溉其山。扬素波而挥连珠兮,声礚礚而澍渊。
俄而未霰零,密雪下
若乃徐听其曲度兮,廉察其赋歌。啾咇而将吟兮,行鍖銋以和啰。风鸿洞而不绝兮,优娆娆以婆娑。翩绵连以牢落兮,漂乍弃而为他。要复遮其蹊径兮,与讴谣乎相和。
盘心清露如铅水,又一夜、西风吹折
芳树笼秦栈,春流绕蜀城
故其武声,则若雷霆輘輷,佚豫以沸。其仁声,则若颽风纷披,容与而施惠。或杂遝以聚敛兮,或拔摋以奋弃。悲怆怳以恻惐兮,时恬淡以绥肆。被淋灑其靡靡兮,时横潰以阳遂。哀悁悁之可怀兮,良醰醰而有味。
绿叶渐成阴,下有游人归路
故吻吮值夫宫商兮,和纷离其匹溢。形旖旎以顺吹兮,瞋以纡郁。气旁迕以飞射兮,驰散涣以逫律。趣从容其勿述兮,骛合遝以诡谲。或浑沌而潺湲兮,猎若枚折;或漫衍而络绎兮,沛焉竞溢。惏栗密率,掩以绝灭,霵晔踕,跳然复出。
- 洞箫赋拼音解读:
- gù tīng qí jù yīn,zé zhōu liú sì làn,bìng bāo tǔ hán,ruò cí fù zhī chù zi yě。qí miào shēng,zé qīng jìng yàn yì,shùn xù bēi dá,ruò xiào zǐ zhī shì fù yě。kē tiáo pì lèi,chéng yīng yì lǐ,pēng bì kāng kǎi,yī hé zhuàng shì,yōu róu wēn rùn,yòu shì jūn zǐ。
gǒu lì guó jiā shēng sǐ yǐ,qǐ yīn huò fú bì qū zhī
yún pīn yù xià xīng dǒu dòng,tiān lè yī shēng jī gǔ hán
fēng yī gēng,xuě yī gēng,guā suì xiāng xīn mèng bù chéng,gù yuán wú cǐ shēng
zhāo lù qīng lěng ér yǔn qí cè xī,yù yè jìn rùn ér chéng qí gēn。gū cí guǎ hè,yú yōu hū qí xià xī,chūn qín qún xī,áo xiáng hū qí diān。qiū tiáo bù shí,bào piáo ér cháng yín xī,xuán yuán bēi xiào,sōu suǒ hū qí jiān。chù yōu yǐn ér ào bìng xī,mì mò pō yǐ chuān。wéi xiáng chá qí sù tǐ xī,yí qīng jìng ér fú xuān。xìng de shì wèi dòng xiāo xī,méng shèng zhǔ zhī wò ēn。kě wèi huì ér bù fèi xī,yīn tiān xìng zhī zì rán。
yàn jǐn shū nán jì,chóu duō mèng bù chéng
luàn yuē:zhuàng ruò jié wǔ,chāo téng yú yè,xùn piào qiǎo xī。yòu shì liú bō,pào sōu fàn,qū xī dào xī。xiāo gā huàn,jī zhì lián jué,gǔ tiǎn dùn xī。jiǎo sōu shāo,xiāo yáo yǒng yuè,ruò huài tuí xī。yōu yóu liú lí,chóu chú jī yì,yì zú dān xī。tuí táng suì wǎng,cháng cí yuǎn shì,piào bù hái xī。lài méng shèng huà,cóng róng zhōng dào,lè bù yín xī。tiáo chàng dòng dá,zhōng jié cāo xī。zhōng shī zú qū,shàng yú yīn xī。yín qì yí xiǎng,lián mián piào piē,shēng wēi fēng xī。lián yán luò yì,biàn wú qióng xī。
xī kàn huáng jú yǔ jūn bié,jīn tīng xuán chán wǒ què huí
mǎ yǐng jī shēng,ān jǐn juàn yóu huāng guǎn
yú shì bān jiàng shī qiǎo,kuí fēi zhǔn fǎ。dài yǐ xiàng yá,qí huì hé。sōu lòu lǐ sǎ,jiàng chún cuò zá;lín jūn liáo jiū,luó lín jié liè;jiāo zhì lǐ bǐ,yì nè yè。yú shì nǎi shǐ fū xìng mèi zhī dàng míng,shēng bù dǔ tiān dì zhī tǐ shì,àn yú bái hēi zhī mào xíng;fèn yī yù ér kù,mǐn móu zǐ zhī sàng jīng;guǎ suǒ shū qí sī lǜ xī,zhuān fā fèn hū yīn shēng。
gù zhī yīn zhě lè ér bēi zhī,bù zhī yīn zhě guài ér wěi zhī。gù wén qí bēi shēng,zé mò bù chuàng rán lèi xī,piē tì wěn lèi;qí zòu huān yú,zé mò bù dàn màn yǎn kǎi,ā nà wěi něi zhě yǐ。shì yǐ xī shuài huò,qí xíng chuǎn xī;lóu yǐ yǎn yán,yíng yíng xǔ xǔ。qiān yán xǐ yí,yú kàn niǎo nì,chuí huì zhuǎn,dèng méng wàng shí,kuàng gǎn yīn yáng zhī hé,ér huà fēng sú zhī lún zāi!
gù tān tāo zhě tīng zhī ér lián yú xī,láng lì zhě wén zhī ér bù duì。gāng yì qiáng bào fǎn rén ēn xī,chǎn xián yì yù jiè qí shī。zhōng qī、yá、kuàng chàng rán ér è xī,qǐ liáng zhī qī bù néng wéi qí qì。shī xiāng、yán chūn bù gǎn cuàn qí qiǎo xī,jìn yín、shū zǐ yuǎn qí lèi。yín、wán、zhū、jūn tì fù huì xī,jié、zhí、yù、bó lěi yǐ dùn cuì。chuī cēn cī ér rù dào dé xī,gù yǒng yù ér kě guì。shí zòu jiǎo nòng,zé páng huáng áo xiáng,huò liú ér bù xíng,huò xíng ér bù liú。cǎo lǎo lán màn,wáng ǒu shī chóu,báo suǒ hé dá,wǎng xiàng xiāng qiú。
yuán fū xiāo gàn zhī suǒ shēng xī,yú jiāng nán zhī qiū xū。dòng tiáo chàng ér hǎn jié xī,biāo fū fēn yǐ fú shū。tú guān qí páng shān cè xī,zé qū qīn kuī qí,yǐ xī yí,chéng kě bēi hū qí bù ān yě。mí wàng tǎng mǎng,lián yán kuàng dàng,yòu zú lè hū qí chǎng xián yě。tuō shēn qū yú hòu tǔ xī,jīng wàn zài ér bù qiān。xī zhì jīng zhī zī xī xī,bǐng cāng sè zhī rùn jiān。gǎn yīn yáng zhī biàn huà xī,fù xìng mìng hū huáng tiān。xiáng fēng xiāo xiāo ér jìng qí mò xī,huí jiāng liú chuān ér gài qí shān。yáng sù bō ér huī lián zhū xī,shēng kē kē ér shù yuān。
é ér wèi sǎn líng,mì xuě xià
ruò nǎi xú tīng qí qǔ dù xī,lián chá qí fù gē。jiū bié ér jiāng yín xī,xíng chěn rén yǐ hé luō。fēng hóng dòng ér bù jué xī,yōu ráo ráo yǐ pó suō。piān mián lián yǐ láo luò xī,piào zhà qì ér wèi tā。yào fù zhē qí xī jìng xī,yǔ ōu yáo hū xiāng hè。
pán xīn qīng lù rú qiān shuǐ,yòu yī yè、xī fēng chuī zhé
fāng shù lóng qín zhàn,chūn liú rào shǔ chéng
gù qí wǔ shēng,zé ruò léi tíng léng hōng,yì yù yǐ fèi。qí rén shēng,zé ruò kǎi fēng fēn pī,róng yǔ ér shī huì。huò zá tà yǐ jù liǎn xī,huò bá sà yǐ fèn qì。bēi chuàng huǎng yǐ cè yù xī,shí tián dàn yǐ suí sì。bèi lín sǎ qí mǐ mǐ xī,shí héng kuì yǐ yáng suì。āi yuān yuān zhī kě huái xī,liáng tán tán ér yǒu wèi。
lǜ yè jiàn chéng yīn,xià yǒu yóu rén guī lù
gù wěn shǔn zhí fū gōng shāng xī,hé fēn lí qí pǐ yì。xíng yǐ nǐ yǐ shùn chuī xī,chēn yǐ yū yù。qì páng wù yǐ fēi shè xī,chí sàn huàn yǐ jué lǜ。qù cóng róng qí wù shù xī,wù hé tà yǐ guǐ jué。huò hún dùn ér chán yuán xī,liè ruò méi zhé;huò màn yǎn ér luò yì xī,pèi yān jìng yì。lán lì mì lǜ,yǎn yǐ jué miè,jí yè jié,tiào rán fù chū。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- “唇亡齿寒”,这个成语实际上也是地缘政治学上的经典。地缘上的互相依存、联盟抗暴是各国政治家的共识。所以当今世界地域性组织非常的众多。除了互利互助外,还能共同对付敌国。而如果忽视了地
僖宗惠圣恭定孝皇帝下之下光启三年(丁未、887)唐纪七十三 唐僖宗光光启三年(丁未,公元887年) [1]夏,四月,甲辰朔,约逐苏州刺史张雄,帅其众逃入海。 [1]夏季,四月,
《韩氏直说》:早蚕老熟快、疾病少、节省桑叶、产丝量高,不但今年可收到早蚕茧,而且还可养成来年的好桑叶。早蚕,谷雨下蚁,不会超过二十三四天便可老熟。这时正是桑叶开始生长,桑叶的汁
①此诗除《全唐诗》外,诸本皆不载,似非孟浩然所作。②帝里:京都。③据此句,知作诗时作者不在帝里。④茗:茶。按,饮茶之风,似始盛于中唐以后,盛唐时尚不多见。
父母呼唤,应及时回答,不要缓慢答应。父母交待事情,要赶立刻去做,不可拖延或推辞偷懒。父母教导我们为人处事的道理 ,应恭敬聆听。父母责备教训时,应恭顺地虚心接受。侍奉父母要用心体贴,
相关赏析
- ①江华,在湖南省西南部,今为瑶族自治县。康熙十八年(1679),张见阳令江华县,作者填此以送。②愁绝二句:意谓见阳将赴任到遥远的江华,此刻送行为之生愁添恨,而天色也仿佛变得晦暗迷蒙
你骑着白雪花毛的龙马,金鞍闪耀,好一个五陵豪侠
你所佩之剑,色如秋霜,切玉如泥;你所穿之袍,缀有明珠,耀如落日。
公元755年(唐玄宗天宝十四载)爆发的“安史之乱”,不仅使一度空前繁荣的大唐王朝元气大伤,更给天下百姓带来难以言喻的深重苦难。次年,长安陷落。伟大的现实主义诗人杜甫与平民百姓一样,
从小没有投合世俗的气质,性格本来爱好山野。错误地陷落在人世的罗网中,一去就是三十年。关在笼中的鸟儿依恋居住过的树林,养在池中的鱼儿思念生活过的深潭。到南边的原野里去开荒,依着愚
一望无际的稻田里,水波微漾,整齐的稻子如刀削一般。清晨的阳光穿过树叶,投影在地上,晨雾在树间缭绕。黄莺也喜欢早晨的清凉时光,在青山的影子里欢快的啼鸣。
作者介绍
-
张嵲
张嵲(一○九六--一一四八),字巨山,襄阳(今湖北襄樊)人。徽宗宣和三年(一一二一)上舍中第,调唐州方城尉,改房州司法参军,辟利州路安抚司干办公事。